Telegraaf uit de bocht?

Nu is de zorg niet bij iedereen even populair, zijn er veel mensen die de kosten voor de zorg als een groot probleem zien en er liever bezuinigingen op zien. Maar zorg is er niet omdat mensen zeuren, zorg is er om ervoor te zorgen dat mensen nog naar vermogen mee kunnen doen in de maatschappij, of het nu gaat om te kunnen werken, naar school te gaan of op een andere manier is dan om het even. Maar zoals de Telegraaf nu schetst, dat het PGB alarm is opgeblazen en maar om 24 Twitteraars draait, dat is echt de grootste onzin die de inkt van de krant niet waard is, laat staan de bomen die ervoor gekapt zij!

De mensen met een PGB zitten echt in de knel, ze krijgen niet het geld waarmee ze hun zorgverleners kunnen betalen. Mensen die ook voor hun salaris afhankelijk zijn van de uitbetaling van het PGB aan de zorgontvangers. En de vraag die ik dan bij mezelf stel is deze:

“Hoe lang zou de redactie van de Telegraaf doorwerken als ze niet uitbetaald kregen?”

Ik ben ervan overtuigd dat het binnen een week klaar is, want ja wie werkt er nu zonder daarvoor zijn salaris te ontvangen. Maar deze zorgverleners, zij werken nu al bijna 2 maanden zonder salaris, doen werk wat vele leden van de Telegraafredactie vast niet willen doen. Immers, daar krijg je vieze handen van, komt de hoofdredacteur bij die jongen met spina bifida het infuus vervangen en zijn goed verschonen als hij een ongelukje krijgt? Nee dat zie ik de eindredacteur zeker niet doen.

Nu de feiten

Volgens de Telegraaf gaat het om de ‘bende van 24’ die samen 80.000 Tweets zouden hebben verstuurd. Van de in totaal 127.000 Tweets over het PGBalarm. Echter blijkt uit een nadere analyse van Renate Wijma van de Twitterkliniek het volgende: In totaal hebben 7.500 Twitteraars hun stem laten horen over het PGBalarm, de nummer 100 op de lijst van de meest frequente PGBalarm Twitteraars heeft 233 Tweets verstuurd en tot slot dat tenminste 56 mensen meer dan 500 Tweets hebben verstuurd over het PGBalarm. 
En nu is het inderdaad zo dat er een iemand verantwoordelijk is voor ruim 8.000 Tweets over het PGBalarm, maar is dat zo gek als het water je aan de lippen staat omdat je je zorgverleners zonder salaris moet laten werken?

Zoals de Telegraaf de feiten schetst lijkt het er inderdaad op dat een klein groepje de problemen enorm heeft opgeblazen, maar de Telegraaf vergeet dat het voornamelijk jongeren en ouders van kinderen met een PGB zijn die actief zijn op Twitter. Dat deze mensen tussen alle zorg en geregel door nog tijd hebben om te Twitteren is in bepaalde gevallen al knap. Daarbij kaarten zij wel een probleem aan wat een grote groep zorgvragers aangaat, PerSaldo krijgt niet voor niets 200 klachten per dag binnen. Een probleem, wat niet allen die zorgvragers aangaat maar ook de mensen die hun salaris krijgen op basis van de zorg die ze leveren. Een salaris wat dus al meer dan 6 weken NIET is uitbetaald!

Terecht?

Ja, de Telegraaf heeft zeker een punt als het gaat om de kleine groep die stevig Twittert over het PGBalarm, maar het totaal aantal Tweets over het PGB alarm laat zien dat er wel degelijk een probleem is, een probleem van een groep mensen die volgens veel mensen niet mag klagen. Waarom niet, omdat ze de maatschappij veel geld kosten en blijkbaar denkt de Telegraaf daar ook zo over. Blijkbaar mag je volgens de Telegraaf al blij zijn dat je zorg krijgt, doen ze het PGBalarm af als de ‘bende van 24’ om deze mensen neer te zetten als lastig. Iets wat de publieke opinie een mooie reden geeft om nog meer te klagen over zorgkosten. Want ja, zorg is duur. Maar niet zorgen dat kost nog veel meer geld en ik ben benieuwd hoe lang Jan-Willem Navis zijn werk blijft doen zonder dag hij salaris ontvangt van de firma Wegener?

Van dubbeltje naar een kwartje

Leven we echt in een land waar zorgverzekeraars de macht hebben over leven en dood, over mee kunnen doen naar beste vermogen of aan de zijlijn te moeten blijven staan? Waar je alleen met een goed gevulde beurs de beste zorg kan krijgen? Ik hoop, misschien tegen beter weten in, dat ons land niet veranderd in een land waar je portemonnee je kansen in de maatschappij bepaald. Maar hoe lang is dat nog zo?

IkKan je van een dubbeltje nog een kwartje worden, als je gezond bent dan is dat zeker mogelijk. Door hard werken naast je studie om deze te betalen. Door te lenen voor je studie en hard te werken als je eenmaal klaar bent. Wat beide neerkomt op extra hard werken als je als een dubbeltje bent geboren. Nu is er niets mis met hard werken, maar hoe zit het met de dubbeltjes met kwartjes-potentie die niet zo hard kunnen werken omdat ze chronisch ziek of gehandicapt zijn?

Dubbeltjes met potentieel

Als je dubbeltje met een goed stel hersenen is het niet makkelijk om jezelf tot een kwartje te schoppen, want je mist vaak veel connecties en heb niet altijd de tijd om naast je drukke studie/baan en alle extra dingen op je bord nog overal achteraan te lopen. Kortom, het is hard werken om als dubbeltje naar de kwartjesbak te springen. Maar toch is het in Nederland goed mogelijk om dit voor elkaar te krijgen, en uiteraard met hard werken is dat ondanks alle extra kosten voor studeren met de invoering van het leenstelsel ook nog mogelijk.

Maar hoe zit het met de dubbeltjes die een buts hebben opgelopen of al hadden bij de eerste druk, hebben zij ook gelijke kansen om de sprong naar de kwartjesbak te springen? Nu is het al niet makkelijk om een studie te volgen als je een beperking hebt. Met de invoering van het leenstelsel wordt dat alleen maar lastiger omdat je ouders wel geld moeten hebben om je door je studie heen te helpen. Het lukt dan ook lang niet altijd.

Kwartje met een deukje

Als je dan door hard werken door de barrière van de kwartjesbak bent gebroken dan is het als gebutste versie erg lastig om in de kwartjesbak te blijven. Meedoen aan alle formaliteiten kost extra energie, je werk doen kost energie, je sociale netwerk bijhouden kost energie, etc. Met alle voorzieningen was dat nog te doen, was het bij te houden. Nu is het zo dat er veel veranderd is in zorgland, want er wordt minder vergoed als het gaat om assistentie om zelfstandig te functioneren zoals thuiszorg en meer. 

Als kwartje met een deukje heb je het dus al druk genoeg, nu heeft de minister van de partij die vind dat iedereen van een dubbeltje een kwartje kan worden besloten om de macht van zorgverzekeraars te gaan vergroten zonder dat er een nieuwe wet voor nodig is. Ze wil per se meer macht bij verzekeraars, die nu al veel bepalen in je leven als kwartje en zeker ook voor de dubbeltjes met een buts, waarmee de kans om mee te kunnen doen nog verder wordt bepaald door anderen dan jezelf.

Eigen regie in de dubbeltjes en kwartjesbak!

Als de minister van de partij die vindt dat iedereen van een dubbeltje een kwartje moet kunnen worden, de macht van de zorgverzekeraars nu buiten de Tweede en Eerste Kamer om wil vergroten dan is het hek van de dam. Want dan laat juist de partij van de dubbeltjes die kwartjes kunnen worden van alles afgestapt wat maakte dat dat mogelijk was. Het gevolg hiervan is dat mensen met een buts en een beetje pech niet meer kunnen groeien en opbloeien in de maatschappij. Dat, dat ten koste gaat van veel talent dat kan de partij blijkbaar niet meer schelen, want blijkbaar zijn er voldoende kwartjes in de bak van de VVD, waar de kwartjes met een buts en een buil blijkbaar het liefste zo snel mogelijk moeten worden afgerekend.

Deze blog is een analyse van de gevolgen van een politieke boodschap, geenszins gebaseerd op een politieke voorkeur.

Een kleintje, tegen de reuzen!

Heb je ooit wel eens gehoord van het verhaal van de kleine David die het in zijn eentje opnam tegen de grote Goliath. Die jonge schaapsherder versloeg met zijn slinger en een steen die grote reus waar iedereen zo bang voor was. Dan vast wel van Robin Hood die het opnam tegen de sheriff van Nottingham. Deze verhalen ziijn bijna iconisch als het gaat om de huidige situatie in zorgland. Want het kleine DSW is als enige verzekeraar een andere mening toegedaan wat betreft de vrijeartsenkeuze.

De keuze van een arts is iets wat niet uitsluitend gaat om de beste behandeling, het gaat ook om de beste behandeling die bij jou past en door een arts bij wie je je verhaal kwijt kan. Een arts die luistert, dat is lang niet altijd de arts die het beste opereert, en zeker niet altijd als je bij een standaard klinkende aandoening, toch niet zo standaard bent als de verzekeraar je wel te boek laat staan.

De grote reuzen

In onze tijd zijn de grote reuzen verenigd in de Zorgverzekeraars Nederland, aangevoerd door Andre Rouvoet (iemand die ik ooit echt hoog had zitten als politicus en mens). Onder de aanvoering van meneer Rouvoet hebben de zorgverzekeraars een stevige vinger in de pap bij de minister. Een minister die eigenlijk onafhankelijk moet zijn, wel de koers van haar partij volgt maar geen binding mag hebben met een bedrijf.

Op dit moment is minister Schippers stevig op toer, (ze doet me denken aan de sheriff van Nottingham) ze vertelt bij Eva Jinek op de bank trots dat ze betere zorg kan garanderen met dit plan. Waar ze uiteraard ook niet vergeet te vermelden dat dit 1 miljard op gaat leveren (ik zie de zak met geld al in haar ogen). En natuurlijk weet elk weldenkende zorgontvanger dat dat een illusie is. Immers zorg kost geld en dat geldt al zeker voor zorg die bijdraagt aan participatie in de maatschappij.

Dan vermeld ze ook nog 'an pass' dat dit plan ouderen, chronisch zieken en gehandicapten wel in the picture zet bij zorgverzekeraars, dat ze het zo jammer vindt dat die mensen nooit in spotjes voorkomen terwijl dit juist de mensen zijn die zorg vragen. Maar ook daar weet iedereen van, ik wordt niet populair bij een zorgverzekeraar. Want ‘brandende huizen,’ wie wil die nou hebben?

De kleine David

De plannen klinken vast mooi voor gezonde mensen, mensen die af en toe eens naar een arts moeten. Besparen op kosten, minder belasting, ja daar ben ik natuurlijk ook voor. Maar waarom is er dan 1 verzekeraar die anders in de markt staat, zonder huizenhoge premies? De kleinste verzekeraar waar ik zonder problemen kon verzekeren terwijl ik bij de grote reuzen jaar op jaar mijn ooit luxe pakket verder en verder zag krimpen en niet meer naar een zwaarder pakket kon?

Die verzekeraar die niet eens een naturapolis kent, maar alleen een restitutiepolis aanbied, de verzekeraar die mensen met een beperking niet afrekent op de kosten die ze voor hen moeten maken? Want ook ik kost meer dan mijn premie, ik kost ergens tussen de 3 en 4x zo veel en dan willen zorgverzekeraars je vaak al niet meer hebben. Laat staan als je 20 of misschien wel 80x meer kost dan je aan premie binnenbrengt?

Een slinger of assistent voor Robin Hood nodig?

Ieder weldenkend mens weet dat zorgverzekeraars niet in de rij staan voor mensen die meer kosten dan de premie. Daarom ben ik blij dat er een verzekeraar is die als een kleine David de grote reuzen de les leest. Een verzekeraar die het aandurft om zich als een Robin Hood uit te spreken VOOR de chronisch zieken en gehandicapten. De verzekeraar die mij a.s. maandag direct mag bellen als ik als bedrijfskundige en strategische denker/lobbyist een bijdrage kan leveren aan de strijd tegen de grote Goliath of misschien toch de sheriff van Nottingham die Zorgverzekeraars Nederland heet, want ik hou wel van een uitdaging!