zaterdag 19 juli 2014

Het aapje

De krant lag de hele dag op tafel, niet opengeslagen maar heel bewust gesloten omdat we de foto’s niet wilden zien. Toch kwam er een foto voorbij, die mij toch aanzette om de krant open te slaan. Het was triest om te zien, ‘een seperatist die een knuffelaapje omhoog houdt’* Dit aapje, een bijzonder aapje voor een kind, is voor ons kind ook een heel bekend aapje. Een aapje waar ze graag mee gaat slapen, wat mee gaat logeren en dus niet snel uit het oog wordt verloren.

Zo’n lief knuffelbeestje, wordt door veel kinderen meegesleept tot het soms bijna uit elkaar valt. Het is een aapje, het aapje van een van de vele slachtoffers die de ramp met MH17 toch ook bij ons naar binnen brengt. Nu heb ik geen behoefte om een verhaal achter dit aapje, van dit kindje te gaan schrijven. Wel hoop ik dat dit aapje bij ons nog wel vele kinderverhalen mee mag maken, van logeerpartijen tot vakanties, van verdrietige tot vrolijke verhalen die onze dochter met haar aapje deelt.

De vele persoonlijke bezittingen, ze vertellen vele verhalen over levens die abrupt stil kwamen te staan, voor wie abrupt de roep tot het Vaderhuis kwam. Juist daarom sla ik de kranten niet open, wil ik de verhalen niet lezen. Niet omdat het te dichtbij komt als ik ze zie, wel omdat het verhalen zijn van mensen die gemist worden door de mensen die hen na staan. Verhalen die pas moeten worden gedeeld op de momenten dat de mensen om hen heen daar de behoefte aan hebben.

Daarom wil ik deze korte blog, over een prachtig aapje van een prachtig mensje afsluiten met een gedicht:

Een aapje,
van een meisje of een knaapje,
Het bracht de tranen,
voor zovelen die nooit meer thuis kwamen.

Voor hen,
kwam de roep van de Stem.
Hoe pijnlijk voor hen die blijven,
met een verdriet dat je doet verstijven.

Al deze mensen,
met zoveel dromen en wensen.
Zijn geborgen in Zijn armen,
dat dit vele harten met troost mag verwarmen.

Amen



*Uit de foto uit de krant kwam een triomfantelijke man naar voren, uit de beelden blijkt dat deze man verdrietig het aapje weer op zijn plek legt, zijn pet afneemt en een kruis slaat voor de eigenaar(esse). Dit laat zien, waarom ik de krant vandaag gesloten had gehouden.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten