Kolder discussie

De behandeling van het VN Verdrag voor de rechten van mensen met een handicap mag dan zijn uitgesteld, de urgentie is er niet minder om. Want het duurt nu al 9 jaar en in 2016 zitten we dus al op 10 jaar wachten op ratificering. De discussie die vorige week werd gevoerd is er een die ik verre van zinvol vond, dan ben ik hard maar het is wel zo, waarom nou dat vertel ik graag.

Vorige week, werd er naar aanleiding van het amendement van Otwin van Dijk een langdurige discussie gevoerd over toegankelijkheid. Waarbij het niet ging om de logica van toegankelijke dienstverlening of locatie, maar waar het ging om de kosten die dat met zich meebracht. Het is wederom een discussie over geld, maar nooit hoor je de economische voordelen voorbij komen van de klandizie die mensen met een beperking met zich meebrengen.

Raar uitgangspunt

Het is een raar uitgangspunt, want als toegankelijkheid de norm wordt en mensen met een beperking meer zelfstandigheid kunnen ervaren en daarmee dus ook beter kunnen participeren in de maatschappij, worden zij zelfstandiger. Bij zelfstandigheid hoort ook een baan, een goed inkomen en daarmee meer bestedingsruimte. Dat is hoe simpel het leven werkt, heb je gelijke kansen op werk en is een bedrijf toegankelijk voor je, het OV toegankelijk zodat je op je werk kan komen en de zorg op maat zodat je op je werk kan komen. Dan is er sprake van een gelijkwaardige positie in de maatschappij, met alle voordelen die dit voor de maatschappij oplevert.

Want, en daar lijkt de discussie omheen te draaien, mensen met een beperking zijn consumenten die bedrijven binnen kunnen halen. Een dienstverlener met een ontoegankelijke website is een dief van zijn eigen portemonnee en dat terwijl het slechts een kleine investering is om een website bij onderhoud of herinrichting ook gelijk toegankelijk te maken. Want elke ondernemer laat zijn website met grote regelmaat onderhouden en updaten om aantrekkelijk te blijven, dan kan toegankelijkheid gelijk worden meegenomen en is het geen extra ding maar een stukje marketing.

Wat niet kan, dat hoeft niet 

Wat mij vooral verbaasde was Fleur Agema, die eigenlijk verwoordde wat de gemiddelde architect ook al mist, zij vindt toegankelijkheid in bouwbesluiten onnodig. Een nieuwbouw of verbouw project wat niet aan toegankelijkheid voldoet is zonde van het geld, en toch snapt mevrouw Agema niet dat toegankelijkheid de norm zou moeten zijn omdat het simpelweg logisch zou moeten zijn om elke klant met open armen te kunnen ontvangen. Natuurlijk, niet elk gebouw kan toegankelijk worden gemaakt voor iedereen, maar met een goede reden is dat ook gewoon iets wat wordt geaccepteerd, zeker door de mensen met een beperking zelf.

Gewoon en niet apart

Het blijft hiermee nog steeds om geld draaien, maar niet om de kosten die kunnen worden bespaard omdat mensen zelfstandig in de maatschappij kunnen functioneren, hoeveel geld het scheelt als mensen niet met een busje maar gewoon met het OV kunnen reizen. Hoeveel geld het scheelt als mensen naar hun werk kunnen in plaats van een uitkering te ontvangen en vooral ook hoeveel geld het scheelt als mensen met een beperking zichzelf waardevol voelen en daarmee minder zorg vragen behalve welke ze echt niet zonder kunnen. 

Ja, dat is wat een VN Verdrag met zich mee kan brengen, mensen die volwaardig onderdeel kunnen worden van de maatschappij, waar meedoen de norm wordt en toegankelijkheid geen uitzondering is, maar gewoon gewoon. Dat is een maatschappij waar iedereen waardevol is en economisch een bijdrage kan leveren, hoe klein deze ook is. Daar wil ik leven en daarom wil ik dat de Tweede Kamer volledig instemt met het amendement van Otwin van Dijk. Volledig instemt met het VN Verdrag en geen stukjes selecteert om de kosten, want dat is een kotertermijn visie en dat station zijn we na bijna 10 jaar toch wel gepasseerd? Dus maak nu maar gewoon een einde aan deze kolder discussie, het wordt tijd voor inclusie! 

Privacy versus werk

Afgelopen week publiceerde de Privacy Barometer een artikel over het schenden van de privacy van mensen die in het doelgroepenregister zijn opgenomen. Dit betreft de mensen die in aanmerking komen voor de 125.000 banen die t/m 2025 moeten worden gerealiseerd voor mensen met een arbeidsbeperking. Volgens het CBP hebben mensen geen keuze om wel of niet opgenomen te worden in het register omdat ze afhankelijk zijn van de gemeente of het UWV.

De problemen rondom het vinden van de juiste kandidaten met een beperking is al jaren een drama, werkgevers die bij het UWV aankloppen vangen nog steeds te vaak bot en als ze wel de juiste kandidaten krijgen als het gaat om uitkeringsstatus blijkt er veel mis als het gaat om de match op basis van opleiding, vaardigheden, etc. Deze problemen worden ook met dit systeem nog steeds niet opgelost, want buiten de gegevens of iemand wel of niet in het doelgroepenregister staat, staan er geen gegevens behalve de registratie van iemands BSN nummer in het systeem.

Niet veel mis?

Dat zou je zeggen, toch trekt de privacy barometer aan de bel omdat zij vinden dat de privacy van mensen wordt geschonden door deze registratie en de toegang voor alle werkgevers. Met name omdat ook werkgevers die volgens het sociaal akkoord niet moeten, wel toegang hebben tot het register. Deze kritiek is onterecht, want werkgevers met minder dan 25 werknemers zijn inderdaad niet verplicht om mensen uit de doelgroep aan te nemen. Toch tellen de mensen die zij aannemen wel degelijk mee voor de totale doelstellingen.

En laat het nu zo zijn, dat het juist met regelmaat deze kleinere bedrijven zijn die wel mensen aannemen die ook onder de doelgroepen vallen. Waarmee de doelstellingen, meer werk voor mensen met een arbeidsbeperking, dus ook vorm krijgen bij deze kleine werkgevers. Bovendien is het voor hen ook prettig om te weten of ze bijdragen aan de doelstellingen, net als dat het voor het afwegen duidelijk is als mensen uit het doelgroepenregister aan de slag komen en dus worden meegeteld voor de doelstellingen.

Op de grens

Ik ben het ermee eens dat het registeren van mensen op de grens ligt, toch denk ik dat het de enige mogelijkheid is binnen de huidige wetgeving om te komen tot adequate registratie, een overzichtelijk systeem wat voor alle gebruikers toegankelijk is en bovendien voor mensen uit de doelgroep met minder vaardigheden het minst belastend om uit te voeren.

Ten slotte is het voor werkgevers helder en makkelijk na te gaan of de kandidaat in kwestie meetelt voor de doelstellingen waar je als werkgever aan bij wilt dragen. Deze werkgever heeft je BSN nummer toch al nodig voor het dienstverband en daarmee is dit niet bepaald een verkeerd gegeven om bij je werkgever aan te moeten geven. 

Als de angst regeert

Als onzekerheid overheerst,
vindt de angst voedingsbodem.
Als de angst gaat regeren,
zal de haat triomferen.

Als de haat gaat overheersen,
zal uitsluiting volgen.
Als uitsluiting een feit wordt,
drijven wij mensen in de handen van terrorisme.

Dit is waar ik voor vrees, en niet omdat ik bang ben, wel omdat ik het langzaam zie gebeuren. We hebben een groot probleem in Nederland, dat probleem heet discriminatie, angst en de bijkomende haat die steeds luider wordt uitgedragen. De bijeenkomst in Steenbergen van gisteren is hier illustratief voor en juist daarom moeten we de dapperen die zich in zo'n omgeving durven uitspreken voor medemenselijkheid niet negeren, maar juist op handen dragen.

Ook binnen mijn partij

Ook binnen het CDA merk ik dat de angst begint te overheersten, en zoals ik in het bovenstaande al aangeef, angst voedt haat en haat voedt uitsluiting uit de maatschappij. Het is een kwestie van oorzaak en gevolg, een gevolg wat we zelf inzetten door mensen buiten de maatschappij te plaatsen. En ik weet als Nederlander uit ervaring dat de maatschappij een lastig ding is als de maatschappij je niet goed kan accepteren, als de overheid je in de steek laat en dat je dan een groot probleem hebt.

Daarom hoopte ik dat het CDA, de partij van mededogen en oog voor de ander, de partij van 'samen kunnen we meer' zich uit zou spreken voor een manier van omgaan met het vluchtelingenprobleem die past bij deze uitgangspunten. Maar ik merk dat ik in dit kader tot een klein select groepje behoor, een groepje van kritische leden die zich uitspreken voor het respecteren van VN Verdragen en een beleid dat is gericht op participatie van vluchtelingen tot zij de mogelijkheid hebben om weer terug te kunnen gaan naar Syrië.

Angst regeert

Gelukkig is ook het CDA een partij van mensen, dus is er ook de angst die hier duidelijk doorsijpelt in de standpunten. 'Kunnen we de stroom vluchtelingen wel aan?,' is dan ook een terechte vraag die om visie vraagt. 'Beleid moet gericht zijn op terugkeer' is ook niet waar ik op tegen ben. Maar waar ik wel mijn vragen bij heb is, het ontwikkelen van een nieuwe status waarin het VN Verdrag voor de rechten van vluchtelingen in het geding gaan komen.

Want we hebben al een probleem met integratie omdat taallessen en integratie voor veel mensen te kostbaar blijken te zijn, daarvoor moet een oplossing komen om mensen te faciliteren. Natuurlijk mag je daar een consequentie aan hangen als mensen niet willen, maar we moeten ook mogelijkheden bieden aan hen die niet kunnen omdat ze bijvoorbeeld onvoldoende leercapaciteiten hebben. Maar het doel moet helder zijn,

zolang men in Nederland wil verblijven zal men zelf actief moeten participeren in de maatschappij. 

En dat gaat echt alleen als mensen niet alleen welkom zijn, maar vooral ook de taal kunnen, onze gewoonten en gebruiken leren en hopelijk bij een terugkeer meenemen in de wederopbouw van een democratie op eigen bodem.

Laat angst niet regeren, #kominverzettegenhaat

Laat je niet regeren door angst omdat je zelf onzeker bent over de toekomst, omdat je niet weet wat je moet verwachten van al die mensen die komen. Laat je niet bang maken door IS, want dan hebben zij gewonnen. Zeker omdat juist deze mensen op de vlucht zijn voor waar jij en ook ik natuurlijk bang voor moeten zijn, want dat is iets wat we allemaal gemeen hebben, we zijn bang voor de gevolgen van een uitbreidend kalifaat van IS en dat is nu precies waarom deze mensen o.a. naar Nederland komen. Dus zet de angst voor het vreemde om in helpende handen om te voorkomen dat we mensen gaan uitsluiten en daarmee in de handen van IS drijven, vooral omdat wij meer gemeen hebben dan alleen het mens zijn! Dus #kominverzettegenhaat

Wij versus zij

De vele opmerkingen op Twitter, Facebook, etc. over de vluchtelingen hebben allemaal een bepaalde trend in zich. Een trend die ik echt niet snap, het is gebaseerd op het egoïsme van mensen, de opmerkingen als 'zij krijgen alles' met uiteraard als tegenhanger dat Nederlanders dat niet zomaar krijgen. Want vluchtelingen 'krijgen' zomaar een huis, Bijstand, inburgering, etc. Toch is de realiteit heel anders.

Persoonlijk snap ik het wij versus zij verhaal überhaupt al niet, want ook al heeft de overheid mij als 'statusloze' arbeidsgehandicapte bijna altijd in de kou laten staan, of tot het uiterste laten soebatten om een voorziening te krijgen. Gun ik het een statushouder dat hij/zij een leven op kan bouwen, een huis toegewezen krijgt en vind ik dat de overheid hen moet faciliteren om in te kunnen burgeren. Al is het alleen al omdat ik weet dat als de overheid je niet faciliteert, Nederland een verrot land kan zijn om je eigen plekje in de maatschappij te bemachtigen.

Natuurlijk is het zuur om te zien dat een ander wel hulp krijgt een jij niet, hoewel ik dan ook zeg. 'Ik kan mijn boontjes doppen omdat ik de taal spreek, een gerichte opleiding heb die aansluit op de Nederlandse arbeidsmarkt en bovendien heb ik de mensen om mij heen die mij kunnen en willen helpen.' En dat is iets wat deze mensen dus niet hebben, zij komen aan in een vreemd land, met vreemde gewoonten, met een andere taal en andere eisen aan diploma's. Kortom, zij zijn de vreemde eend in de bijt, moeten onze gewoonten en cultuur leren kennen. Zij moeten wennen aan ons, en wij vast ook een beetje aan hen.

Ik vertrek

Immers, liggen wij niet massaal lachend voor de televisie naar 'Ik vertrek' te kijken om te zien hoe al die Nederlanders hun koffers volproppen met hagelslag en drop? Liggen wij niet dubbel van die Nederlander die in Frankrijk, Spanje of Hongarije in het Nederlands probeert een lokale ambtenaar uit te leggen dat ze hun camping willen beginnen? Ja, we lachen massaal om die mensen, zien dat ze met heel hard werken een nieuw bestaan opbouwen en soms gedesillusioneerd terugkomen. Maar de mensen die wij hier bekijken kiezen er bewust voor, zij kiezen voor een betere toekomst in het buitenland ondanks het goede leven in Nederland.

De vluchtelingen die kiezen niet voor een beter leven omdat het andere niet bevalt, zij kiezen voor een beter leven omdat hun huis kapotgeschoten is, hun kinderen in doodsangst zaten en complete families uit elkaar gerukt zijn door de oorlog. Ja, deze mensen moeten wij niet uitlachen zoals de mensen bij 'Ik vertrek' deze mensen moeten we helpen omdat zij geen keuze hebben om gedesillusioneerd terug te keren naar kapotgeschoten Syrië. En wie dan roept, 'blijf lekker in je vluchtelingenkamp' realiseren zich vaak niet dat mensen daar geen perspectieven hebben, het niet veilig is, er vrijwel geen onderwijs is en men op 67 dollar per maand moet leven. De vraag is, wie kan daar een gezin van onderhouden?

Egoïsme en angst regeren!

Het wij versus zij verhaal is meer dan eens gestoeld op egoïsme en angst. Egoïsme omdat die ander voor het gevoel 'alles zomaar krijgt' en dat jij daarvoor moet betalen. Maar is het niet zo dat wij ook niet alles zomaar krijgen, dat er van ons ook het nodige wordt verwacht. En ja, ik ben er ook een voorstander van dat vluchtelingen sneller aan de slag kunnen dan nu, waardoor ze sneller kunnen integreren. Bovendien zie ik daar ook de voordelen van 'besparen op kosten' in, maar niet omdat ik het mensen niet gun dat ze minimaal worden gefaciliteerd. Wel omdat ik denk dat het anders niet haalbaar is om al die mensen die nu binnenkomen te ondersteunen.

Dan de angst, want dat is ook een groot punt in de hele discussie. Er is angst voor Moslims, die mijns inziens voor het grootste deel onterecht is. Want ik geloof niet dat een vluchteling bezig is met de Jihad of wat dan ook. Immers, ze zijn op de vlucht voor de Jihad en hebben wel iets anders aan hun hoofd dan Nederland onder het Kalifaat te bedekken. Nee, mensen zijn hiervoor juist vertrokken omdat hun dochters onderwijs moeten krijgen, omdat hun kinderen in vrijheid op moeten kunnen groeien. Daarom verlieten ze Syrië en de ellende die ze daar hebben achtergelaten, en dat is iets wat veel (bange) PVV stemmende Nederlanders te vaak vergeten.

Omdat de angst en het egoïsme Nederland overheersen in de media, op social media en in de politiek, krijgt de PVV de kans om te groeien. En dat, ja dat baart mij 100x meer zorgen dan de toestroom van vluchtelingen. Want kreten als 'we hebben nog gaskamers' en 'laat ze maar verzuipen' doen mij denken aan een tijd waarover zoveel mensen in Europa nog mee kunnen praten, een tijd waar we het liefste niet meer aan willen denken. En toch wordt het tijd om juist daar eens over na te denken, want dat begon ook met 1 man vol van haat voor een bevolkingsgroep die hij overal de schuld van gaf.

Denk daar maar eens over na, want als je ergens bang van moet worden.......

'De Moslims' en 'het verzet'

Bedreigingen, verwensingen aan adressen van vluchtelingen en hen die hen helpen, ja het wordt zo gewoon dat men er niet meer op lijkt te reageren. Mensen wijzen op hun kleine stukje verantwoordelijkheid, om de vrijheid van meningsuiting te behouden, komt je duur te staan als het aan bepaalde mensen ligt. En terwijl ze je bedreigen, verwensen en meer, 'zeuren' ze zelf over het feit dat Geert Wilders niet meer alleen over straat kan. Hebben 'de Moslims' Theo van Gogh vermoord en zijn 'de Moslims' allemaal voor de Sharia. 

Ik begin me steeds minder thuis te voelen in Nederland, niet omdat er Syriërs komen, maar wel omdat we niet meer open staan voor de ander. Omdat mensen in nood niet meer welkom zijn omdat ze de ellende van overvolle vluchtelingenkampen ontvluchten. En je hoort niemand over de reden waarom mensen niet in die kampen willen blijven, waarom mensen de winter niet willen doorbrengen in een kamp met weinig voorzieningen, weinig eten en geen perspectieven, omdat het Westen steeds minder geld aan noodhulp uitgeeft waardoor NGO's als het Rode Kruis rantsoenen steeds verder moeten terugschroeven.

Als het 'de Moslims' zijn...

Als het gaat over de moord op van Gogh, als het gaat om de Sharia, als het gaat om Charlie Hebdo, als het gaat om de aanslag in de Thalys of langer geleden op de trein in Spanje, dan zijn het 'de Moslims' die erachter zitten. Terwijl voor al deze aanslagen eigenlijk geldt dat juist heel veel Moslims deze afkeurden, zich niet aangesproken voelden door de extremisten die deze aanslagen uitvoerden.

Als het dan 'de Moslims' zijn, zijn het dan 'de Christenen' die aanslagen in Afrika plegen op Moslims, zijn het ook 'de Joden' die Yitzhak Rabin vermoord hebben........

Nee, als het gaat over de aanslagen in Afrika, dan zijn het Christelijke milities, als het gaat om de moord op Rabin dan is het de extremistische dissident die hem neerschoot. Ja, dan ineens zijn we niet meer zo van 'de groepen' Waarom kijken we dan wel 'de Moslims' aan op ISIS, op de aanslagen, terwijl het tot een paar jaar geleden nog Al Qaida en niet 'de Moslims's waren?

Jezelf 'het verzet' noemen

Dan begint er nog een tweede tendens te ontstaan, de mensen uit de rechtse hoek beginnen zichzelf tot 'het verzet' te rekenen, sommigen durven zichzelf zelfs te vergelijken met de mensen uit het verzet in de jaren '40-'45. Mensen die er alles aan deden om de Joden en vele anderen op de vlucht te redden. Mensen die hun leven gaven om die vluchtelingen/ongewenste te redden, mensen die opstonden voor vrijheid en voor anderen en daar zelfs hun leven voor over hadden......

Mensen, hou nu toch eens op, jullie zijn geen verzetshelden als je mensen uit een AZC weg pest, jullie zijn geen verzetshelden omdat jullie Tineke Ceelen van Twitter wegjagen omdat zij opstaat om vluchtelingen te helpen. Jullie zijn verre van verzetshelden, en zullen mij vast weer de nodige bedreigingen gaan toewensen, maar dat kan me echt niet zoveel meer schelen. Simpelweg omdat ik me weiger te conformeren aan het wegzetten van een bepaalde bevolkingsgroep en jezelf dan vervolgens gaan vergelijken met mensen die juist een bevolkingsgroep probeerden te redden van de dood. Ik weiger me te conformeren aan een groep die mensen die de ander de dood in wenst op de Middenlandse Zee.

Welkom

Wat mij betreft zijn mensen uit Syrië welkom, natuurlijk verwacht ik dat zij iets bijdragen aan de maatschappij als ze goed opgeleid zijn en anders in elk geval een baan zoeken. Natuurlijk vind ik dat zij moeten integreren in de maatschappij, de taal moeten leren, Nederlandse normen en waarden, respect voor de vrijheid van meningsuiting, etc. Maar als we mensen willen laten integreren dan moeten we ze ook een kans geven, dan moeten we ze accepteren en ondersteunen om dit allemaal waar te kunnen maken.

Zolang mensen zich niet welkom voelen, voedt je haat en werk je ISIS in de hand. Dat zijn de enigen die je blij maakt met haatzaaien, en 'de Moslims' als zondebok wegzetten. Heb je daar al eens over nagedacht?

Gratis geld bestaat niet!

Het blijft mijn intrigeren, de discussie rondom het basisinkomen. Zeker nu er diverse gemeenten aan het 'experimenteren' zijn met het basisinkomen, in een tijd waarin de overheid juist inzet op dwang en dreiging om mensen uit de Bijstand te krijgen. De reden dat ik juist zo positief sta tegenover deze initiatieven ligt dieper dan alleen het idee dat dwang ineffectief is. De basis ligt veel dieper, en daar wil ik vandaag eens op ingaan. 

De stap naar werk

Als je lange tijd naast de maatschappij hebt gestaan, en dan vooral in het kader van betaalde arbeid, is het lastig om een positie te veroveren op de arbeidsmarkt. Mensen beschikken niet over het juiste netwerk, opleidingen zijn verouderd en veelal spelen er nog andere sociale of fysieke problemen op de achtergrond, die de arbeidsmarktintegratie bemoeilijken. Het dwingen van deze mensen, op laste van het verlagen van de uitkering, het afdwingen van werk als tegenprestatie of anderszins, blijkt keer op keer niet de oplossing te zijn.

De stap naar werk wordt inderdaad ingegeven door maatschappelijke activiteiten, mensen moeten ergens een 'begin' kunnen vinden. Ergens moeten zij kunnen bouwen aan het benodigde netwerk, aansluitend bij hun kunnen, interesses en vooral ook vaardigheden. Dit begint vaak met vrijwilligerswerk, binnen een organisatie die aansluit bij de mindset van mensen. En daar heb je gelijk een punt te pakken, laat je een universitair docent de straat vegen dan komt hij niet in aanraking met het juiste netwerk. Kan hij aan de slag in de plaatselijke bieb of bijvoorbeeld als huiswerkbegeleider, dan komt iemand langzaamaan in aanraking met de juiste mensen die hem/haar weer op weg kunnen brengen naar een betaalde baan.

Geld als pressiemiddel

Mensen in een uitkering hebben niet veel te besteden, en ja het klopt dat mensen met een middeninkomen ook niet veel meer te besteden hebben, en dat maakt de stap naar betaald werk natuurlijk niet aantrekkelijker. Toch is dat mijns inziens niet het grootste probleem, want waar het probleem juist zit is het vinden van de juiste mensen die je kunnen helpen, mensen die je potentieel zien en daarmee de weg naar een betaalde baan kunnen vergemakkelijken. 

Door mensen te stimuleren om te werken, zoals met het basisinkomen, ook een paar uur met behoud van uitkering, biedt de kans om langzaamaan te bouwen naar een volledige terugkeer in de maatschappij. Mensen krijgen een hoger inkomen om vervolgens dit in te zetten om hun netwerk uit te breiden, zich bij te laten scholen, etc. om de positie op de arbeidsmarkt te verbeteren. Mensen een kans bieden, begint met de ruimte om ook die kansen te kunnen grijpen en als je op 900 euro netto rond moet komen, dan is dat eigenlijk onvoldoende om een volwaardige positie in de maatschappij te kunnen veroveren.

Participatie

Meedoen, ofwel participeren, begint met een volwaardig gevoel hebben. Mensen die lang aan de kant hebben gestaan voelen zich vaak 'nutteloos' omdat de maatschappij niet naar ze omkijkt, omdat ze worden weggezet als profiteurs, etc. Deze mensen activeren lukt alleen door mensen hun eigenwaarde terug te geven, mensen te activeren door te beroepen op de talenten die zij hebben en waarmee de maatschappij in zijn geheel beter van wordt.

Natuurlijk zijn er de mensen die echt niet willen, deze mensen moeten uiteraard ook worden aangesproken op hun gedrag. Maar voordat we roepen dat het basisinkomen een hangmat is, is het misschien ook goed om te kijken naar de effecten van het huidige beleid. Want door mensen bij voorbaat als profiteurs weg te zetten, creëren we een kloof tussen de mensen bij wie 'alles meezit' en de mensen die ergens zijn vastgelopen in de maatschappij. Een uitkering is namelijk geen hangmat, het is een noodzakelijk kwaad voor mensen die ergens vastlopen en in onze op geld gerichte, geïndividualiseerde maatschappij toch te kunnen overleven.

Niet met dank aan Klijnsma

Ik heb er al vaak over geschreven, de problemen die mensen ervaren op de arbeidsmarkt door de invoering van de Participatiewet. Want er verschijnen steeds meer vacatures voor mensen uit de doelgroep Participatiewet en/of Wajong, maar voor de mensen die daar buiten vallen is dat een groot probleem. Waar je voorheen tegen de Wajongvacatures opliep, loop je nu tegen de huidige 100.000 banen op. 

Het werkt enorm frustrerend, mensen met een beperking die ten eerste uit moeten leggen dat zij een beperking hebben en daardoor enige aanpassingen op de werkplek nodig hebben. Om vervolgens uit te moeten leggen aan de potentiële werkgever dat jij net niet meetelt met de doelgroep die zij volgens de afspraken in het Sociaal Akkoord binnen moeten halen. Ja, het voelt soms als een eindeloze draaikolk waar je simpelweg niet meer uit kan komen.

Goed om te weten

Toch zijn er zeker ook werkgevers die inclusief-talent boven de 100.000 doelstelling plaatsen. Dit zijn bedrijven die de voorkeur geven aan goede kandidaten met potentieel, die mu misschien niet meetellen of tijdelijk meetellen omdat ze nu in de Wajong zitten en er straks buiten gaan vallen door hun vaardigheden en daarmee verdiencapaciteiten. Dit zijn de bedrijven die bredere doelstellingen hebben, en daarop aansluitend kiezen om verder te kijken. Welke bedrijven dit zijn, dat is niet standaard vast te stellen omdat het enerzijds grote multinationals zijn, maar anderzijds ook juist de multinationals die alleen binnen de doelgroep 100.000 banen selecteren. Net als dat er binnen het MKB bedrijven zijn die ondanks hun beperkte slagruimte kiezen voor kwaliteit boven de 100.000 en daarmee het risico nemen op een boete. 

Inclusie als doel

Het blijft een vreemde constatering, dat als de overheid inclusie als einddoelstelling heeft voor het inzetten op de 100.000 banen, dat de bedrijven die gaan voor echt inclusief ondernemerschap hiermee de kans op een boete lopen. Dat bedrijven die juist bijdragen aan de inclusieve arbeidsmarkt worden gestraft voor hun brede personeelsbeleid, dat de bedrijven van wie staatssecretaris Klijnsma zegt 'dit zijn de voorbeelden' juist de bedrijven zijn die niet specifiek focussen op de 100.000 banen.

Klijnsma heeft tegen mij ook meermaals gezegd, 'als je goed opgeleid bent vindt je gewoon een baan'  en ja als je lang blijft aanhouden dan vindt je die baan ook wel. Dat heb ik dan uiteindelijk wel bewezen, hoewel ik daarbij wel iets moet bekennen. Ik had het goede, zorgvuldig opgebouwde, netwerk waardoor ik op de radar opdook. En natuurlijk het geluk dat ik precies de kwaliteiten had die werden gezocht, maar dat is logisch. Immers, ik wil alleen een baan omdat ik binnen de functie pas en niet omdat ik een beperking heb en daarmee een mooi sierpoppetje ben voor de buitenwacht.

De aanhouder wint

Natuurlijk is het zo, als je eindeloos blijft solliciteren (bijna 8 jaar) dan kom je er wel een keertje tussen. Als je de juiste mensen leert kennen doordat je intussen actief bent als zzp'er en bovendien deelneemt in het politieke debat, dan ga je opvallen en komt er zeker een keer een kans op een baan. Maar dat is niet voor iedereen weggelegd, want het kost veel tijd, energie en vooral ook geld. Want als ik kijk naar wat ik erin heb moeten investeren en dat zonder ooit een uitkering te ontvangen, snap ik dat mensen de hoop opgeven en de bui afwachten. 

Bijschrift toevoegen

Maar toch, ik wil je adviseren om niet op te geven, te blijven investeren in jezelf en in je netwerk. Want Klijnsma heeft ongelijk als ze zegt dat een goede opleiding voldoende is, maar ze heeft wel gelijk als het gaat om niet opgeven. Hoewel ze duidelijk weinig inzicht heeft in hoeveel energie dat kost en de noodzaak van financiering van aanpassingen en voorzieningen zodat mensen zonder status ook gewoon aan het werk komen. Tot die tijd, investeer in jezelf en onderzoek welke werkgevers open staan voor echt inclusief ondernemen, je kunnen voorzien van de juiste aanpassingen en om vervolgens je talenten te laten spreken! 

Een 'kat in de zak' krijgen op Prinsjesdag

De voorzitter van Cedris is terecht blij met het verlagen van de werkgeverslasten aan de onderkant van de arbeidsmarkt, want de doelgroep die hij vertegenwoordigd heeft zeker baat bij deze maatregel. Toch schort er ook iets aan het idee dat dit goed is voor de banenafspraak, evenals de arbeidsmarkt in brede zin. Iemand met een MBO, HBO of WO werk-/denkniveau hoort niet in zo’n schaal thuis? Bovendien ontstaat daarmee verdringing op de arbeidsmarkt.

Iemand met een goede opleiding, vaardigheden die bij zijn of haar vakgebied horen, hoort toch gewoon voor een eerlijk loon te werken? En daarmee maakt een arbeidshandicap of langdurige werkloosheid echt geen verschil, immers om vakmensen te behouden is het noodzakelijk dat zij een eerlijk salaris krijgen! Dit is precies wat ik in de huidige politieke werkelijkheid mis, want het gaat over het inzetten op lage loonschalen om arbeid voor werkgevers aantrekkelijk te maken. Ja, daar kan ik dus in meekomen, maar het effect ervan is ook zwaar negatief als het gaat om de instroom van bijvoorbeeld Oos-Europeanen in bepaalde vakgebieden. 

De markt verstoord

Als we arbeid echt aan de markt overlaten dan moet er in tijden van tekorten op de arbeidsmarkt een stijging van de lonen volgen, immers, arbeid wordt een schaars product en dat geldt voor technische en ICT sectoren al enige tijd. Maar de lonen stijgen daar niet omdat er veel goedkope arbeid wordt ingehaald zoals bijvoorbeeld lassers uit Polen en Roemenië terwijl er lassers in de WW zitten. De lonen volgen hierdoor niet de markt, maar worden kunstmatig weer laag gehouden met als gevolg dat technische mensen met een goede opleiding en ervaring (deels door eigen keus) aan de kant blijven staan.

Ook voor arbeidsgehandicapten die via de banenafspraak aan de slag moeten is dit geen goede ontwikkeling, want er zijn circa 30.000 hoger opgeleiden in de Wajong, er zijn rond de 50.000 mensen met een MBO opleiding en deze 80.000 mensen vallen ook onder de banenafspraak. Dus zouden de 125.000 banen voor een groot deel kunnen worden ingevuld door geschoolde mensen. En mensen met een goede opleiding, en ongeacht een beperking ‘gewoon’ hun werk kunnen doen, zou je niet op een minimaal salaris aan moeten nemen in een markt waar goed betaald wordt voor elke ‘gezonde’ medewerker. Immers dan is er sprake van 'goedkope' arbeid en geen aanzet tot een inclusieve arbeidsmarkt, waarmee mensen met een beperking en een goede opleiding niet de plek krijgen die zij verdienen op basis van hun kunnen.

Tweedeling op de arbeidsmarkt

Dit kabinet maakt zich zorgen over de tweedeling op de arbeidsmarkt en dat terwijl zij juist kiezen voor een verdere tweedeling door het werken voor lage lonen nog te stimuleren ook. Dit effect heeft een verstoring tot gevolg die nog wel eens meer problemen kunnen opleveren dan eerst gedacht. Want het gaat hierbij niet alleen om mensen die wel voor de lage lonen gaan werken en daarmee ‘werkende armen’ worden, het gaat ook om het verlies van kennis. Want mensen die goed opgeleid zijn en niet aan de bak komen, komen ook op het punt dat zij de arbeidsmarkt de rug gaan toekeren.

Het 'de rug toekeren' van de arbeidsmarkt is kapitaalvernietiging van ongekende aard, want het zijn handen, hoofden, opleidingen en vooral ook participerende burgers die zich aan de zijlijn van de maatschappij gaan positioneren. Welke worden ingeruild voor goedkope arbeid uit bijvoorbeeld Oost-Europa met als gevolg dat zij kennis opdoen, vervolgens meenemen en Nederland op den duur ook de innovatiekracht zal gaan verliezen. Kortom, het is eigenlijk niet in geld uit te tellen wat deze korte-termijn-maatregel uiteindelijk gaat kosten en vooral ook hoeveel kapitaal er over de schutting wordt gegooid!

De VVD wenst.....

Nu Rutte2 een beetje lijkt te zijn uitgeregeerd, komen er steeds meer krassen op het mooie spiegeltje wat ons werd voorgehouden. Of het nu gaat om mensen in de Bijstand, vluchtelingen, het klimaat, de grote verschillen tussen beide partijen worden steeds meer zichtbaar en vooral ook de problemen drijven steeds meer aan de oppervlakte. Waar de een hoopt dat deze regering snel klaar is, zijn er natuurlijk ook mensen die deze regering graag zien blijven......

Het aantal mensen wat de coalitiepartijen steunt neemt steeds verder af, het schommelt ergens net boven de 30 zetels in de peilingen en dat is extreem laag. Het is vooral de PvdA die de klappen krijgt en eigenlijk is dat ook niet zo verbazend als je het van een afstandje gaat bekijken en dat is precies wat ik vandaag doe.

Meer mensen moeten gaan werken, een grote wens van de VVD die de Bijstand als een kostenpost ziet en de WW als luxe. Ten minste, zo komt het wel over op de mensen die ermee te maken krijgen.
Wat de VVD zich niet lijkt te realiseren is dat mensen in de Bijstand niet zo makkelijk aan het werk komen, het is misschien ook wel logisch dat zij dat niet herkennen. Want de gemiddelde VVD'er heeft een goede baan, een mooi netwerk en met een beetje geluk ook bovengemiddeld inkomen. Kortom, een belevingswereld die volledig afwijkt van mensen met een Bijstandsuitkering of beperkte scholing die in de WW terecht komen.

De gemiddelde PvdA kiezer kan zich wel met deze mensen identificeren en dat is niet zo gek, want uit onderzoek van het NIBUD blijkt dat veel middeninkomens het net zo of zelf nog krapper hebben dan mensen in de Bijstand. Zij zien de effecten van het beleid en zien dat werken je nog verder in de problemen brengt als je uit de schulden of financiële malaise wilt komen.

Natuurlijk zijn er ook VVD'ers die te maken krijgen met het verlies van een baan, ja die gaan zoeken en vinden met een beetje geluk door het goede netwerk weer snel een baan. Toch is dat niet te vergelijken met mensen die niet over een dergelijk netwerk beschikken, zeker niet als mensen daarbij ook nog financieel enorm krap zitten. Want ook een netwerk onderhouden kost je geld, je moet op diverse evenementen aanwezig zijn, dat kost reisgeld en natuurlijk ook een investering in zaken als kleding, etc.

Is er een weg uit deze malaise, tussen mensen die wel willen maar niet door de barrières heen kunnen breken, en de wensen die bijvoorbeeld de VVD heeft?
Natuurlijk zijn er oplossingen mogelijk om veel van dit soort problemen op te lossen, maar misschien zit hem daar wel het echte probleem. Het zijn de middeninkomens, de mensen die hard werken en ergens tussen de 30.000 en 45.000 euro per jaar verdienen, de glazenwasser, de verkoper, de CV monteur, de timmerman, de verpleegster, etc.

Het zijn de mensen die Nederland draaiende houden, mensen die nu staken voor betere cao's en roepen om minder lasten. Het zijn de mensen die als ze hun baan verliezen geen verhuizing kunnen veroorloven omdat ze geen ander huurhuis kunnen vinden of omdat ze hun huis niet kunnen verkopen of geen nieuwe hypotheek meer kunnen krijgen, om vervolgens het verwijt te krijgen dat ze niet mobiel genoeg zijn voor de arbeidsmarkt. Het zijn de arbeidsgehandicapten die zich suf solliciteren maar niet meetellen voor de 100.000 banen en bovendien geen uitkering hebben en ga zo nog maar even door.

Aandacht voor mensen, waar is die gebleven?
Dat is de vraag die ik me de laatste tijd meer en meer stel, en met het slinken van de PvdA, het beperkte terugvallen van de VVD is deze eigenlijk al beantwoord. Want het beleid vergeet de mensen, of het nu gaat om de PGB's die mensen niet uitbetaald krijgen en waardoor verzorgenden dus al maanden niet worden betaald. of dat het gaat om de kinderen die onvoldoende begeleiding krijgen met de invoering van het Passendonderwijs?

Er liggen zoveel problemen waarbij de mens centraal zou moeten staan en te veel wordt gekeken naar de kosten. Wat mij betreft was de opmerking die deze week voorbij kwam echt het toppunt, want leven we echt in een land waarin je vrees moet hebben voor je zorgverzekering als je een gehandicapt kind krijgt? Dat is toch het teken aan de wand dat de mens niet meer centraal staat, maar dat het gaat om de kosten die een mens met zich meebrengt?

Sta eens even stil.......

Er zullen vast mensen over mij heen vallen als ik dit schrijf, maar toch ik kan het niet laten, want ik maak me zorgen en niet zo'n klein beetje ook. Weten we het nog, de Joden die de schuld kregen van de economische crisis in de jaren '30, weten we het nog dat er miljoenen mensen zonder proces zijn afgevoerd omdat ze Joods, Roma of homofiel waren? Weten we het nog?

Rechtsextremisten in Duitsland, ze zijn er nog steeds!

Met het belagen van vluchtelingenopvangplekken in Dresden komt het beeld bij mij terug, het beeld van boeken die ik las over de Kristallnacht, over knokploegen die de menigte ophitsten omdat zij een groep de schuld gaven van alles wat er mis ging. En ook nu, nu gebeurt het gewoon weer en nee, niet meer zo stiekem. Mensen komen er openlijk vooruit, mensen die de vluchtelingen de schuld geven van ouderen die onvoldoende zorg krijgen, vluchtelingen die de schuld op zich krijgen van de afbraak van een sociaal stelsel wat in de vorige eeuw zo zorgvuldig is opgebouwd.

Afschrikwekkend

Ik voel telkens weer een plaatsvervangende schaamte als ik de berichten op social media lees, mensen die de ander de verdrinkingsdood wensen. Mensen die weigeren te snappen dat leven in een Turks of Libanees vluchtelingenkamp geen pretje is. Mensen die niet snappen dat uitzichtloosheid, reddeloosheid en vooral ook een leven met amper brood op de plank niet iets is waar je jaloers op hoeft te zijn. En dan, dan schuiven we alles gewoon maar af, want de regering die geeft toch gewoon geld aan die ander?

Het is dom, heel dom om dat zomaar te zeggen. Want de UNHCR, het Rode Kruis en anderen vragen niet voor niets om meer steun omdat er onvoldoende geld is om de vluchtelingenkampen te voorzien van voldoende voedsel, kinderen die werken omdat ze anders geen eten kunnen kopen en ouders die met tranen in de ogen af moeten zien van school en daarmee alle perspectieven op een beter leven. Wat zou jij doen als je in zo'n kamp zou leven?

Ik zou oversteken

Ik geef het eerlijk toe, ik zou de eerste de beste boot pakken naar een plek waar wel perspectieven zijn, ook al zijn die perspectieven door andere voorgangers misschien behoorlijk opgeblazen, alles beter dan een kamp met uitzichtloosheid. Dan liever knokken in een onbekend land, vol onbekende mensen die een onbekende taal spreken, want ik zou mijn kind liever opnieuw laten beginnen in een nieuw land met een nieuwe taal dan dat zij moet leven in ellende en op een plek waar gevaar elke dag op de loer ligt.

En wat ik dan zou meenemen als ik vertrek, zeker wel mijn mobieltje als life-line naar de mensen die ik daar achterlaat. Dat ding wat betekent dat je je geliefde familie kan vertellen dat je het hebt gehaald, dat je OK bent en dat je dan verteld dat je kan beginnen aan een nieuw leven. Ja, ik zou mijn mobiel vast en zeker ook meenemen.....

Eigen volk eerst!

Voor al die mensen die hiervan genieten, die gelukkig worden van Wilders opmerkingen en smullen van artikelen als in Esevier dat de verhalen van vluchtelingen ontkracht. omdat zij op hun weg uit de uitzichtloosheid van vluchtelingenkampen technisch gesproken geen vluchtelingen meer zijn. Voor al die mensen die vluchtelingen de schuld geven van de afbraak van ons sociale stelsel. 

Blijven we stilstaan of leven we zonder schaamte verder
zonder om te kijken naar wat er om ons heen gebeurt?

Die mensen moeten zich realiseren de we in Nederland ook minder uitgeven aan noodhulp, dat ook wij debet zijn aan het feit dat mensen vluchtelingenkampen ontvluchten in de hoop op een betere toekomst. En bovendien moeten zij zich realiseren dat ze geen haar beter zijn dan de mensen die na de kristallnacht zonder schaamte door de straten liepen, dat zij hun eigen moeiten en problemen in de maatschappij afschuiven op 'die ander' en niet de hand in eigen boezem durven steken. 

En ja, ik ben misschien wrang in mijn stelling, maar de afbraak van de sociale zekerheid heeft niets te maken met vluchtelingen, het steeds verder beknibbelen op zorg heeft niks te maken met vluchtelingen, etc. Want die politieke keuzes werden al gemaakt voor de echte grote vluchtelingenstroom opgang kwam, deze keuzes gingen gelijk op met het bezuinigen op noodhulp en ontwikkelingshulp. Deze keuzes, heeft elke VVD en PvdA stemmer te danken aan zijn stemvoorkeur en elke PVV'er te accepteren als het gevolg van een democratie waar je zelf zo in zegt te geloven. Een democratie gaat niet over 'eigen volk eerst' want daarvoor heb je een dictator nodig en we zijn toch wel wijzer dan dom achter de grootste schreeuwer aan te lopen?

Weten wat er leeft!

Veel mensen zullen het vast herkennen, uit Den Haag wordt iets geroepen en je denkt 'Hallo, weet u nog hoe ons leven eruit ziet?' En ook ik heb deze reactie meer dan eens, vooral vrijdag kon ik me er niet van ontdoen. Simpelweg omdat ik snap dat die agenten minder weekenden willen werken, hun gezin kunnen onderhouden in deze 'dure' tijden, etc. 

Wat mij vrijdag echter het meest tegen de borst stootte was de opmerking van Rutte, hij vond het cao bod genereus en bovendien dreigde hij het geld wel ergens anders aan te besteden. Ja, blijkbaar snapt Rutte zo slecht waarom deze agenten staken dat hij overgaat tot chantage, daarom blijf ik ook bij mijn Tweet vanmiddag:

"Ik zeg, als je je burgers niet meer snapt is het tijd om de politieke arena te verruilen voor het gewone leven, @MinPres u dus ook!"

Want ik vind het schrijnend om te zien dat Rutte het ene moment uitroept dat het ook tijd wordt dat de werklozen gaan profiteren van de economische groei, terwijl hij in de zelfde persconferentie geen feeling kan tonen voor de agenten die ook zijn veiligheid bewaken.

Verkiezingsretoriek?

Het voelt een beetje alsof we in verkiezingstijd zitten, als je de minister ineens hoort meeleven met werklozen, oh ja het zijn trouwens werkzoekenden meneer Rutte. Want het was ook die minister president die tijdens het VVD congres aangaf dat mensen niet actief genoeg naar werk zoeken als ze werkloos raken. Hij beschuldigde mensen ervan eerder voor een WW aanvraag in de rij te staan dan voor een nieuwe baan.

Deze opmerkingen, zowel richting werkzoekenden als agenten, onderwijzers, ambulancepersoneel, etc. laten zien dat Rutte zijn feeling met de gemiddelde Nederlander  verloren heeft, dat misschien zelfs veel van zijn ministers het gevoel met de burger verloren zijn. Vooral omdat er zoveel zaken spelen, van PGBalarm tot aan stakende agenten, nee het kan niet meer worden afgedaan als een 'een paar zeurende mensen'

Op de schop

Het spijt me voor alle mooie plannen en zoete koekjes die nu moeten komen dankzij het 'geweldige' beleid dat 'ons' de crisis heeft uit geloodst. Meneer Rutte de burgers kunnen niet meer wachten op zoete koekjes van een kabinet wat niet snapt dat mensen hun zorg, hypotheek of wat dan ook niet meer kan betalen en daarom oproept tot het eindelijk uitbetalen van het PGB, of die werkloze eerst WW aanvraagt om naast zijn/haar baan ook niet het huis te verliezen.

Nee, het is nu echt tijd voor een kabinet wat meer feeling heeft met de inwoners, en dan wel alle inwoners waar zij ook vandaan komen. Want als ik nu toch bezig ben, u draagt ook niet bij aan een oplossing voor al die galspuwende mensen die in navolging van meneer Wilders 'eigen volk eerst' sentiment mensen op de vlucht voor dood en ellende de dood in wensen.

Mijn Nederland:

Er is veel te doen in Nederland, bouwen doe je samen met iedereen die zijn handen uit kan steken, hand in hand met elkaar, wie of wat je ook bent!

Basisinkomen 2.0

Over de werkelijke kosten van de sociale zekerheid lopen de meningen nogal uiteen, waar de een uitgaat van grofweg 70 miljard, zijn er ook cijfers van bijna 170 miljard. Dan zijn er nog de kosten die komen met alle regelingen die we in Nederland kennen, van hypotheekrenteaftrek tot aan kinderbijslag. Het geheel is een ingewikkeld systeem, en waar de een veel 'rechten' heeft, heeft de ander met gelijksoortige problemen deze niet. Juist daarom ben ik geen tegenstander van het basisinkomen, misschien wel omdat ik een van die mensen zonder rechten ben.

Het basisinkomen, van grofweg 1.200 euro per maand zou ongeveer 200 miljard kosten, stel we houden het op 1.000 en blijven bij die 200 miljard om daarmee de ruimte te scheppen voor een aanvulling van 500 euro per maand voor mensen die echt niet kunnen werken door bijvoorbeeld een handicap of chronische ziekte.

Wat is het idee?

Mijn idee is eigenlijk heel simpel, iedereen krijgt een basisinkomen van 1000 euro per maand, dit kan zijn doordat je het direct krijgt of bij de inkomens boven de 50.000 euro door een belastingkorting. In combinatie met een vlaktaks van 40% boven de 12.000 euro en een aanvullende uitkering van 500 euro voor mensen die echt niet kunnen werken. Zo krijg je een overzichtelijk systeem, waarbij minder fraude mogelijk is en waardoor er niet meer zoveel bureaucratische rompslomp hoeft te zijn bij de uitvoering. Immers, UWV en gemeenten hoeven mensen uitsluitend nog te veel helpen naar werk, en niet meer tot in den treure te controleren of men niet stiekem thuis woont, samenwoont, stiekem spaargeld heeft of wat dan ook.

Alle regelingen rondom aanvullende bijstand, toeslagen, aftrek zus en zo, verdwijnen omdat je je vanaf je 18e een basisinkomen ontvangt. Ben je student dan kan je er je studie deels mee betalen (en zonder schulden de maatschappij instappen), ben je mantelzorger kan je minder werken of je geheel aan de zorg wijden, ben je gehandicapt kan je naar vermogen werken, enzovoorts. Dit idee past bij een zelfredzame maatschappij, waar je de zorg voor mensen om je heen draagt en bovendien niet afhankelijk bent van een partner. Want ook alleenstaande ouders kunnen kiezen om parttime te werken en het basisinkomen aan te vullen.

De WW, ZW en WIA worden dan aangevuld v.a. 1.000 euro per maand, tot een maximum van 2.000 euro per maand, wat de premie drukt, mensen stimuleert om snel een baan te zoeken en bovendien bij langdurige werkloosheid ook voorkomt dat mensen na de WW termijn hun spaargeld op moeten eten voor zij naar de WWB doorschuiven, met alle sociale gevolgen van dien. Daarbij zou er bij een vlaktaks ook, voor het groeiende aantal zzp'ers, toegang zijn tot een minimale inkomstenbron als de opdrachten door ziekte of welke reden dan ook, tijdelijk teruglopen.

Hoe te betalen

Zoals gezegd, de veelheid en vooral complexiteit van regelingen en de daarbij horende aanpak van fraude kosten veel geld, dan nog de maatschappelijke (politie, schuld hulpverlening, ggz, etc)  kosten die er zijn door armoede en mensen die geen uitkering hebben. Ik schat, ja ik geef het toe, dat deze in totaal ver boven de 200 miljard uitkomen als je de kosten van de sociale zekerheid erbij optelt. Vooral ook de kostbare uitvoering hiervan. Dus als je al deze kosten meerekent, wat ik de meeste tegenstanders nog niet heb zien doen, kom je toch op een ander financieel plaatje uit.

Door de vlaktaks van 40% boven de 12.000 euro in te voeren, met een vermogensbelasting van 2,5% boven de 100.000 euro worden mensen met hoge inkomens zwaarder belast, sparen gestimuleerd en dus ontstaat er meer ruimte om bijvoorbeeld te gaan ondernemen, immers heb je een vermogen van boven de 100.000 euro, dan is het interessant om te gaan ondernemen, in plaats van belasting over het vermogen te gaan betalen. Zet dat in relatie tot de mogelijkheid dat het stimuleren van eigen woningbezit (eigen huis in lagere box) waarmee mensen ook aan hun pensioen kunnen bouwen, door te investeren in het eigen huis, wordt sparen en nadenken over de toekomst beloond.

Utopia?

Van links tot rechts zijn er mensen die het basisinkomen als onhaalbaar en de duur beschouwen, toch sluit het goed aan bij de technische en maatschappelijke ontwikkelingen van onze tijd, er moet meer voor elkaar worden gezorgd, een dag heeft nog steeds 24 uur en een week nog steeds 7 dagen. Werk je fulltime is mantelzorg leveren haast ondoenlijk, werk je parttime dan is dat een stuk makkelijker. Bovendien kan juist door het basisinkomen en dus de ruimte om mantelzorg te verlenen iets worden gedaan aan de hoge zorgkosten. Zo kan je bijvoorbeeld 'je oude moeder' in huis nemen zonder 'partnerboete' (inhouden van een uitkering i.v.m. aanwezige inkomens in huis).

Dan zijn er de technologische ontwikkelingen als robotisering, verdere automatisering, etc. die maken dat er minder werk beschikbaar komt. Al die mensen moeten ergens van leven, en waarom kunnen we werk niet wat 'eerlijker' verdelen? Want ja, het basisinkomen kost 350.000 banen, maar robotisering kost mogelijk zelfs een miljoen banen, en dat getal is toch echt hoger! Dus tel dit geheel eens bij elkaar op, inspelen op de tijd van nu en op termijn voor iedereen een eerlijke kans behouden of een steeds verder uitdijende armoede? Kiezen we voor kansen, een participatiesamenleving en besparen op kostbare zaken als zorg, dure systemen en beleid dat tot achter de voordeur rijkt. Of kiezen we voor het oude, wat zoals we ook kunnen lezen binnen niet al te lange tijd onhoudbaar wordt?

Voor de cijferfanaten

• Basisinkomen van 1.000 euro per maand bij inkomen tot 50.000 euro
• Belastingkortng van 12.000 voor iedereen met inkomen boven de 50.000 euro
• Vlaktaks van 40% v.a. 12.00 euro,
• 500 euro p/m extra toelage voor mensen die echt niet kunnen werken en 80-100% arbeidsongeschikt zijn (zelfstandig wonend).
• Vermogen boven de 100.000 belasten met 2,5%,

Kosten van het basisinkomen c.a. 200 miljard p/j

Besparingen

• Sociale zekerheid (uitkeringen)
• Uitvoering sociale zekerheid  (keuringen, regelingen, fraude aanpak, praktische uitvoering)
• Toeslagen
• HRA
• Zorgkosten (meer mantelzorg)
• Studie leningen, beurzen,
• Kinderbijslag
• AOW
• 12.000 euro per jaar voor elke WIA, ZW, WW uitkering.
• Lagere premies voor WW, ZW en WIA omdat deze tot max. 2.000 euro p/m worden beperkt.

Het is zo al met al een lang epistel geworden, maar door de combinatie van aanpak wel een kans om het basisinkomen in te voeren om een maatschappij met gelijkere kansen te bieden. Want het systeem wat we nu hebben sluit veel mensen buiten en dat verspilde talent heb ik nog niet eens meegerekend!

Egocentrische botheid

Ik kan me er enorm aan storen, mensen die op social media en andere media de ander de dood toewensen. Op dit moment zijn het de mensen uit de 'Wilders hoek' die mij enorm storen. Je hebt krijgt een hele lijst als je op Facebook 'Eigen volk eerst' intypt en dat baart mij toch enorme zorgen. Want als mensen met naam en toenaam zeggen dat je bootvluchtelingen beter een blok beton om hun nek kan binden dan een zwemvest aanbieden, vraag ik me oprecht af waar het naartoe gaat in Nederland.

Met twee maten meten

Er wordt vaak geroepen dat mensen die geen Nederlands spreken ook geen recht op een uitkering mogen hebben, en inmiddels kunnen gemeenten mensen Bijstand weigeren als een inwoner dus de Nederlandse taal niet beheerst. De reden hiervoor is dat mensen daardoor geen baan kunnen vinden, mijn pleit zou zijn om mensen met zwaar discriminerende en doodwensen op sociale media ook geen uitkering meer krijgen. Want deze mensen komen ook niet meer aan de bak, iemand die zulke uitspraken doet past toch niet bij een bedrijf en maakt daarmee zijn/haar kansen op de arbeidsmarkt minimaal.

Men kan een grote mond hebben, de ander van alles toewensen en het mag gewoon allemaal, hoe ver het ook gaat en er is er eentje die hier het voortouw in neemt. Afgelopen donderdag had Tanja Jess het aan de stok met Wilders kornuiten, want zij had zich uitgesproken tegen dit soort uitspraken en ik zeg, 'go for it Tanja!' Het wordt hoogtijd dat we ons land weer in eigen hand nemen, wie je ook bent en waar je ook vandaan komt, als je bij wilt dragen dan ben je welkom. Dat moet het motto toch zijn, kom je als vluchteling en heb je onderdak nodig, dan kunnen we die mensen toch niet aan de poort laten staan of laten verdrinken op de Middellandse Zee?

Om je te schamen

Mensen lijken de schaamte voorbij, en terwijl we nog maar 70 jaar geleden hebben gezien wat de effecten zijn van een haat als deze, spuit men het gewoon op social media alsof het recht om je te uiten belangrijker is dan het recht om te leven. En ja, natuurlijk heb je het recht op vrijheid van meningsuiting, maar met dit recht komt ook de plicht om de ander in ere te laten. Want mensen hebben het recht op een leven, een veilig leven en als je huis en haard achter moet laten om je leven te redden dan is een beetje respect voor deze mensen toch niet teveel gevraagd. Zeker op een dag als deze als ISIS 230 mensen heeft ontvoerd en er nog dagelijks verhalen van Yezidi vrouwen en meisjes doorsijpelen over de gruwelijkheden die zij ondergingen in gevangenschap bij ISIS? 

Economische vluchtelingen, ja die zijn er ook en je zal het mij nooit horen ontkennen, maar voordat we iedereen over een kam scheren er wordt geselecteerd bij asielprocedures en mensen die alleen voor de 'gouden bergen' komen worden over het algemeen teruggestuurd. Kunnen ze niet terug, dan is daar vaak meer reden dan alleen een economische reden om deze kant op te komen, dus laten we mensen respecteren en accepteren dat vluchtelingenkampen overvol zitten. Want we kunnen toch niet toekijken hoe een hele generatie opgroeit in vluchtelingenkampen zonder scholing en in kansloze situaties omdat ze niet naar huis kunnen en amper te eten hebben?

Hand in eigen boezem

Voor al die Wilders-fans heb ik een boodschap, zwijg en als je mensen niet aan deze kant van de Middellandse Zee wilt hebben, doneer dan geld aan het Rode Kruis en andere partijen die deze mensen proberen te helpen. Zorg dat er geld naar de vluchtelingenkampen gaat en dat mensen enige perspectieven hebben. Want wie weet kom je zelf ooit in de situatie dat je op de vlucht moet en zijn jullie al alle hulp vergeten die wij als Nederland tijdens de wederopbouw na de Tweede Wereldoorlog hebben gekregen? 

Ik hoop dat er mensen als Tanja Jess blijven, want het is goed dat er aandacht wordt gevraagd voor een leefbaar sociaal klimaat. En dan vooral een sociaal klimaat waar elk mens telt en we mensen niet de dood in wensen omdat ze huis en haard moesten verlaten. Bovendien hoop ik dat deze regering zijn verantwoordelijkheid neemt en meer noodhulp stuurt, want we kunnen niet wegkijken als er zoveel mensen verdrinken omdat ze op de vlucht zijn?

Obama gaat groen

De Amerikaanse president Obama wil nog een mooie slag slaan in het laatste jaar van zijn regeerperiode, hij kondigde zeer ambitieuze plannen aan als het gaat om het klimaatbeleid van Amerika. Niet dat het geen tijd werd, wel dat het bij veel staten tot veel opstand leidt. Want er zijn veel staten die afhankelijk zijn van ‘oude energie,’ als het gaat om werkgelegenheid, inkomen en alle andere partijen die gelieerd zijn aan deze ‘oude energie.’

De kritieken zijn stevig, de lovende woorden misschien nog wel steviger. Want het is toch een ding, de op 1 na grootste milieuvervuiler van de wereld kiest voor een andere koers, nou ja de leider van de op 1 na grootste vervuiler. In zijn plannen mogen staten zelf kiezen voor welke vorm van schone energie ze kiezen, er is ruimte om te ontwikkelen op basis van de natuurlijke bronnen, zo kan een staat als Utah kiezen voor water (stuwmeren) en zonneenergie (woestijnen) en een andere als Illinois voor wind energie omdat Chicago niet voor niets ‘the windy city’ wordt genoemd.

Land van de onbegrensde mogelijkheden

Zo heeft elke staat ruimte om de meest passende vorm van energie te kiezen, iets wat prima past bij een land als Amerika, het land van onbegrensde mogelijkheden. Hoewel de mogelijkheden wel erg zijn gefundeerd op ‘wie er het meeste aan verdient’ en dat is met deze nieuwe energie nog niet zo duidelijk. Tenminste, niet voor de oude ‘baronnen’ als het gaat om de kolenmijnen en zo.

Maar daar blijken de mogelijkheden toch wel enorm begrensd aan wie wat verdient aan wat, de republikeinen zijn dan ook fel tegen deze plannen. Zij kiezen voor hun achterban, de traditionele verdieners en dus de ‘baronnen’ van weleer die hun inkomsten niet willen zien dalen. Want dat zou uiteraard ook de partijkas schaden. Ja, zo simpel werkt het natuurlijk in een land waar ‘de markt de baas is.’

Een nieuwe wind

Toch horen we deze oude garde van baronnen nooit over de toekomst, hoe zij denken het leven voor ‘hun mensen’ ook in de toekomst aangenaam te houden. Want het leven van een gemiddelde kompel is toch korter dan van iedereen die geniet van de verwarde huizen met behulp van de kolencentrale die zij voorzien van kolen. Want gezond werk is het niet en dat is dan misschien wel een van de grootste voordelen van deze ‘groene golf.’ Het gaat weer om de mensen in Amerika, de burger die hard werkt en die een gezond leven verdient.

Als die staten hun geld nu eens steken in het omscholen van mensen naar deze nieuwe banen in de nieuwe energiesectoren, in plaats van rechtszaken tegen de federale overheid te beginnen. Zouden die staten bij kunnen dragen aan een schonere wereld, een gezonder leven voor hun inwoners en werkenden, minder armoede omdat mensen arbeidsongeschikt raken door het ongezonde werk in de mijnen. En daarmee hele generaties nieuwe perspectieven te bieden, ja dan zou er toch iets moois voort kunnen vloeien. Zo iets moois, daar profiteren zelfs de baronnen van, want zij hebben de kans om hun bedrijven om te vormen naar nieuwe schone vormen van energiewinning. En zo kan toch iedereen economisch rendement uit het klimaat halen?

Dus meneer Rutte, wanneer komt u met ambitieuze plannen?

NUGgers, waarom luistert niemand?

De laatste jaren heb ik zo vaak gewaarschuwd voor het nieuws dat gisteren ineens de huiskamers binnenkwam. De 100.000 jongeren die buiten beeld van gemeenten vallen, jongeren zonder werk, inkomen en met het risico dat ze op straat komen staan door problemen en of het missen van scholing. De inspectie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid deed net alsof dit schrikbarend nieuws was, terwijl Klijnsma al jaren geen antwoord wil geven op dit probleem omdat het ‘niet bestond’ zoals ze mij eens vertelde toen ik ernaar vroeg.

In diverse van mijn onderzoeken en papers schreef ik al over mensen die buiten beeld vallen, mensen met een beperking of andere problemen die buiten de Wajong vielen en in de nieuwe Participatiewet geen kans meer krijgen. Dit zijn de zogenoemde NUGgers (Niet Uiterkerings Gerechtigden), mensen die bij de gemeente aan de balie komen en medewerkers niet weten wat ze ermee moeten. Er zijn zelfs enorm veel mensen die niet eens weten wat NUGgers zijn, laat staan of ze nog ergens rechten op hebben.

Rol gemeenten

Veel gemeenten hebben in de uitwerking van de Participatiewet wel enige ruimte voor NUGgers, maar die ruimte betekent niet dat er ook financiële ruimte is om deze groep te ondersteunen. Waarom die er niet is, eigenlijk heel simpel, er is namelijk geen geld voor de grote kortingen op budgetten en bovendien kost het helpen van deze groep alleen maar geld. Want zij hebben geen uitkering en helpen levert simpelweg geen besparing op het aantal uitkeringen op.

Als NUGger met een beperking kan je bijvoorbeeld proberen om voorzieningen aan te vragen om te kunnen werken. Bij veel gemeenten is dit volgens de verordening in de Participatiewet wel mogelijk, maar in de praktijk blijken er erg lage plafonds te zijn als het gaat om de budgetten en daarmee valt een voorziening meestal al snel af. Kortom, je hebt geen inkomen en geen geld om voorzieningen aan te schaffen, dus blijf je buiten beeld van de gemeente.

Voor jongeren zonder opleiding met veelal sociale problemen of mentale problemen is er ook een plafond aan de hulp, of de voorwaarden om het eerst maar zelf uit te zoeken. Het gevolg is dat deze jongeren steeds verder in het moeras zakken en uiteindelijk ook niet meer teruggaan naar de gemeente omdat zij geen hulp verwachten. Dit is het pijnlijke gevolg van de strenge regelingen van de gemeente, vooral als jongeren nog thuis wonen, want dan hebben zij automatisch al geen recht op een uitkering uit de Participatiewet vanwege de kostendelersnorm.

Onderzoek is nodig

Ik plet er al jaren voor, er is onderzoek nodig naar de NUGgers, hoeveel het er zijn, welke hulp nodig is en vooral hoe deze groep geholpen kan worden. Ik heb zelf wel wat indicaties opgedaan in de onderzoeken die ik heb gelezen, want er zijn bijvoorbeeld circa 2,4 miljoen mensen met een arbeidshandicap in de arbeidsmatige leeftijd van 20 tot 64 jaar, waarvan er circa 1,3 miljoen mensen een uitkering hebben. De rest, van 1.1 miljoen heeft geen uitkering en er zal zeker een deel van werken. Maar gezien de gemiddelde arbeidsparticipatie van circa 30 tot 40% van de arbeidsgehandicapten, zal zeker ruim een half miljoen van deze mensen niet werken en onder de NUGgers vallen.

Dan hebben we het alleen nog maar over de arbeidsgehandicapten, want er zijn nog de chronisch zieken en mensen met sociale problemen die buiten de regelingen vallen. Vanuit de verschillende cijfers die ik in de afgelopen jaren heb gezien kom ik zeker tot een miljoen mensen in zijn totaliteit.

Deze cijfers zijn schrikbarend, volgens het ministerie kunnen ze niet, maar als de groep jongeren al zo groot is, hoe zit het dan met alle leeftijdsgroepen. Ineens blijken mijn cijfers niet meer zo ver gezocht zoals de cijfers van hun eigen onderzoek laten zien. De conclusie die men moet trekken is dat er meer onderzoek nodig is en daarom zeg ik, start er nu eens mee en zo ja dan help ik als ervaringsdeskundige graag mee! 

Hansje en zijn mediawijsheid

Iedere politicus, lobbyist, fractiemedewerker of in welke vorm dan ook actief in het politieke en maatschappelijke debat weet het. Zeg nooit iets doms in een interview want het bijt in je billen. Nu is de lobbyist van de grootste, en misschien wel meest exclusieve lobbyclub, weer door de mand gevallen. Want Hans de Boer staat voorlopig bekend als de man die Bijstanders Labbekakkers noemt en dat was dus geen compliment.

Uiteraard staat bijna heel Nederland op zijn achterste poten omdat Hans de Boer een dergelijke lompe en uitermate onhandige uitspraak heeft gedaan. Want dit type uitspraken zullen niet bijdragen aan een verbetering van de gespannen situatie tussen werknemers en werkgevers. De cao tafels die nog druk gaande zijn, de politici die over hem vallen en de minister van sociale zaken die de uitspraak zelfs een 'uitgestoken middelvinger' noemde zeggen daarin genoeg.

Waarom Hans?

Nu werd al bij zijn aantreden duidelijk dat Hans de Boer niet de keurige en sensitieve meneer Wientjes was (ik kan niet anders dan meneer zeggen tegen die man, echt niet). Hij noemde toen de banenafspraak een chantage en het idee alleen al onhaalbaar. Hij gaf toen al aan dat hij een heel andere koers zou varen dan zijn voorganger en dat is iets wat ons keer op keer duidelijker wordt.

De vraag is echter, is het goed voor zijn lobbyclub als hij zo hard uit de bocht kan vliegen? Want als je iets wilt bereiken dan moet je toch altijd de verschillen zien te overbruggen, immers politiek is (zeker in Nederland) compromissen sluiten en ik begin me oprecht af te vragen of dit wel in het CV van Hans de Boer staat. Want hij heeft kwaliteiten, daar ben ik van overtuigd, maar of het de juiste kwaliteiten zijn dat is dan weer even de vraag na een uitspraak als deze.

De nuancering

Via Twitter kwam ik de nuancering van zijn uitspraak tegen, het ging dus via de vraag naar de noodzaak van immigratie om de arbeidsmarkt aan te vullen, naar de Bijstand. En vervolgens via het ontwrichtende effect van de Bijstand op de samenleving naar 'de labbekakken die hier in een uitkering zitten moeten aan het werk' Waarbij hij zich tevens uitsprak over het 'feit' dat Oost-Europeanen werk doen wat Nederlanders niet willen doen.

Natuurlijk valt ook daar wat te nuanceren, want uiteraard spreekt Hans de Boer als lobbyist over de keurige werkgevers die geen mensen kunnen vinden. Maar niet over (maar ik vermoed wel namens) de werkgevers die via allerlei constructies Polen tegen een lager loon inhuren, ze bovendien nog op laten leiden ook, en daarmee Nederlandse vakmensen aan de kant laten staan. Ja Hans, die zijn er echt en ik kan zo een paar voorbeelden op uw bureau leggen. Maar ik ben dan zo netjes om dat niet publiek te doen, want het is namelijk niet altijd zo handig om dat soort uitspraken publiek te doen.

Wat nu?

Ik denk dat Hans de Boer en dan met name de mensen die namens VNO*NCW aan de cao tafels zitten het de komende tijd nog wel eens lastig kunnen gaan krijgen. Want de kloof tussen werkenden en werkgevers is wederom vergroot, bovendien is de kloof tussen werkgevers en werkzoekenden inmiddels vrijwel onoverbrugbaar geworden.

Dit is jammer, want juist Hans de Boer en zijn lobbyclub spelen een hoofdrol in het vergroten van de koek, de vergroting die bij kan dragen aan meer banen en groei en dus vervolgens nog meer banen zodat al die labbekakken uit de Bijstand, WW en arbeidsongeschiktheidsuitkeringen aan het werk kunnen. Niet te vergeten, al die mensen die zijn afgehaakt en/of helemaal geen uitkeringen hebben. Nee Hans, u heeft ons (de Nederlandse werkende) nog hard nodig als uw koek gaat groeien. Tenzij u uw leden natuurlijk liever adviseert om bussen Polen te laten komen, want dan kunnen wij misschien beter naar Polen verhuizen om daar het beschikbare werk te gaan doen wat zij achterlaten.....