De Quotumwet een zegen of verdringing?

Aanstaande dinsdag komt de Quotumwet in stemming in de Eerste Kamer, deze wet is het vervolg op de Participatiewet en de afspraak baangarantie die binnen de SER zijn gemaakt. Net als bij de Participatiewet geldt ook voor de Quotumwet dat deze de nodige negatieve effecten met zich mee zal brengen. Want het amendement, wat de wet breder toegankelijk moet maken, is maar beperkt inzetbaar als het gaat om die verbreding.

De verbreding lijkt een mooi effect op te leveren, maar met enkele duizenden die dan toch mee zullen tellen, gaan we er niet komen. Er zijn alleen al 1,5 miljoen doven en slechthorenden, 75.000 blinden, 400.000 slechtzienden, 4,3 miljoen chronisch zieken en ga zo nog maar even door. Het is dan ook niet voor niets dat de Bijstand naar schatting voor ruim 60% uit mensen met een beperking bestaat. En dan is die alleen nog maar toegankelijk voor mensen die geen werkende partner hebben.

1,3 miljoen

Dit zijn volgens de cijfers van het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid het aantal arbeidsgehandicapten op de arbeidsmarkt. Zoals u kunt lezen, dit lijkt vreemd met bovenstaande cijfers, hoe dat kan? Volgens Inclusie Nederland zijn er dus 2,3 miljoen mensen met een handicap in de arbeidsmatige leeftijd van 20 tot 64 jaar. Ruim een derde van deze groep heeft een lichte beperking en volgens het ministerie is een beperking van minder dan 30% arbeidsongeschiktheid niet voldoende om een status te krijgen, voor de WIA ligt dit zelfs op 35% en dus is het aantal uitkeringen relatief laag.

Uiteraard is dat mooi, het probleem is echter dat dit niet betekent dat deze mensen dan ook een baan vinden. Een deel gaat freelancen, een deel vindt met pijn en moeite een baan en een nog groter deel is afhankelijk van familie of een partner die wel werkt. Kortom, geen kans om echt op eigen benen te staan en dat was net het doel van de nieuwe sociale zekerheid. Iederen de kans geven op eigen benen te staan.

Discriminatie

Afgelopen week was er veel te doen rondom discriminatie van allochtonen op de arbeidsmarkt, en de gevolgen hiervan. Vooral de maatschappelijke uitsluiting die hierbij komt kijken. Maar hoort u als Eerste Kamerlid de Tweede Kamer of minister over discriminatie en uitsluiting van arbeidsgehandicapten? Ja, wel als het gaat om bijna een kwart miljoen Wajongers en WSW'ers die niet aan de slag komen, dan wil deze of gene het woord discriminatie nog wel eens in de mond nemen.

Maar niet als het gaat om de NUGgers, mensen die er alles aan doen om een baan te vinden en keer op keer aan de zijlijn blijven staan. En nee, dat ligt echt niet aan kwaliteiten, dat zal vrijwel elke werkgever of opdrachtgever bevestigen. Nee het is omdat een NUGger met een beperking een potentieel risico is als het gaat om kosten voor ziekte, uitval en de kosten voor voorzieningen die veel gemeenten voor NUGgers dus niet in de verordening hebben opgenomen

De Quotumwet zal bijdragen aan nog meer discriminatie, want werkgevers willen geen risico nemen en dus kiezen ze liever voor iemand die meetelt en een NoRiks polis krijgt. Misschien wel terecht als het gaat om het voorkomen van boetes, maar wel pervers als het gaat om discriminatie, eerlijke kansen en de gewenste inclusieve arbeidsmarkt. 

Is ontwikkelingshulp kolonisme?

Als mens heb ik altijd geleerd dat je er voor een ander moet zijn, helpen waar je kan en dat liefst op een manier die een ander uitdaagt om het beste uit zichzelf te halen. Nu gaan er steeds meer (politieke) stemmen op om ontwikkelingshulp compleet op te heffen, en uitsluitend noodhulp te bieden. Maar is dat economisch en globaal gezien wel zo slim?

Jaren geleden werd China nog als ontwikkelingsland gezien, met grondstoffen maar niet met voldoende mogelijkheden om zichzelf te ontwikkelen. Omdat bedrijven zijn gaan investeren in China door daar fabrieken te bouwen heeft het land en vooral de bevolking zichzelf kunnen ontwikkelen. Juist van dat scenario zou de politiek toch moeten kunnen leren?

Ontwikkelingshulp kolonisme?

De meest rechtse flanken zien ontwikkelingshulp als onzinnig omdat ze het geld liever aan de eigen bevolking geven. Dan heb je de stromingen die ontwikkelingshulp als kolonisme zien, dus het opleggen van dwang middels het aanbieden van hulp. Ten slotte heb je de stromingen die ontwikkelingshulp zien als verantwoordelijkheid voor de medemens die het minder heeft. Dit biedt even een compacte schets van de beelden die je in de meest bekende politieke stromingen terug kan vinden. Maar de vraag is wie er nu op het rechte end zit?

Als een overheid voorwaarden verbind aan hulp die te maken hebben met de besteding van gelden om corruptie te voorkomen en de hulp op de juiste plek te laten komen, is kolonisme zeker niet het uitgangspunt. Immers, het gaat om waar de hulp terecht komt. Wat als er afspraken aan zitten die verbonden zijn aan het ontwikkelen van een democratisch besteld, is er dan sprake van een aan kolonisme verbonden ( en dus het opdringen van een) standpunt?

Ontwikkelen vraagt onderwijs

Uit alle onderzoeken, van voor of tegenstanders, blijkt dat onderwijs cruciaal is voor de ontwikkeling van een land. Dus als een land zich wil ontwikkelen dan is er ongeacht de vorm van bestuur aandacht nodig voor opleidingen. Westerse landen verbinden aan onderwijs vaak de voorwaarde dat de bevolking het belang van democratie leert. Ja dat zou een tegenstander inderdaad als koloniaal denken kunnen beschouwen. Maar zijn het juist ook niet die partijen die zeggen dat markteconomie niet zonder democratie kan?

Toegankelijk onderwijs voor elk kind

Is het niet zo, dat juist zij door markteconomie te verbinden aan democratie en dus de manier waarop een land zich moet ontwikkelen, nog sterker hun wil opleggen dan de voorwaarden die verbonden zijn in de huidige afspraken? Daarbij zit er dan nog steeds een gapend gat, want om een markteconomie in combinatie met een democratie vorm te geven is onderwijs noodzakelijk. En juist in ontwikkelingslanden is onderwijs lang niet voor iedereen toegankelijk, laat staan de mogelijkheid om voortgezet of hoger onderwijs te volgen.

Wij moeten ook ontwikkelen

Om landen de mogelijkheid te bieden zich te ontwikkelen moet er dus onderwijs aanwezig zijn. Wanneer gaan bedrijven investeren in landen; als het opleidingsniveau goed aansluit bij de productie en of dienstverlening. Dus waarom past de optie tot het verbinden van die doelstellingen dan niet in een vormgeving van ontwikkelingshulp 3.0?

Ontwikkelingshulp zal altijd enige vorm van idealisme met zich meenemen, net als ondernemers idealisten zijn. Daarom zou het misschien een idee zijn om deze twee aan elkaar te verbinden en dat moet toch ook in het meer neoliberale denken passen, evenals dat het in het Christen democratische denken past.

Het is dan ook tijd om na te denken over nieuwe vormen van ontwikkelingshulp, waarbij investeren middels kredieten zeker ook onderzocht moet worden. Waarmee ontwikkelingshulp zichzelf mogelijk ook nog in stand kan houden waar dit nodig is, Waarbij onderwijs en ontwikkeling aansluiten bij de bevolking in een land en daarmee stabiliteit ook in ontwikkelingslanden beter vorm kan krijgen. Juist die stabiliteit zal uiteindelijk veel meer opleveren dan gewoon het geld in eigen zak te steken. 

De een zijn dood....

Het is een bekend spreekwoord, de 'de een z'n dood is de ander z'n brood' en ook in de politiek lijkt dit op het moment goed te scoren. Waar Rutte tijdens de campagne voor de Provinciale Staten Jihadisten de dood in wenste op het moment dat Wilders afwezig was. Komt er na de verkiezingen, die toch nog de VVD als grootste in de Eerste Kamer lieten, een notitie voorbij die het vluchtelingenvraagstuk benoemd. En wederom gaat de VVD een PVV standpunt op de eigen manier, met vriendelijke uitleg waarom, te lijf met een eigen VVD oplossing. Hoewel eigen oplossing?

De analyse van de VVD snijd zeker hout, opvang in de regio is altijd beter, het maakt terugkeer makkelijker als dit tot de uiteindelijke mogelijkheden behoort. En ja, met vluchtelingen die in gammele bootjes de Middenlandsezee oversteken, komen zeker ook de onwelkome radicalen binnen. Hoewel de Imams die haat prediken ook gewoon het vliegtuig pakken op uitnodiging van die of gene en dus ook jongeren uit Europa van hun haat tegen het Westen kunnen overtuigen. Kortom, het zit echt niet alleen in de bootjes, dus laat u niet in het bootje nemen,

Meer aan de hand

De VVD heeft ervaren dat de uitspraken over Jihadisten scoren, ze zijn er niet op afgestraft in de verkiezingen. Ze hebben er mogelijk zelfs PVV twijfelaars mee terug kunnen winnen. Nu gaat de VVD nog een stapje verder met de 'toevallige' nota over vluchtelingen. En nee hoor, zo'n nota komt echt niet uit de lucht vallen, Het schrijven vraagt de nodige tijd, het nodige onderzoek en natuurlijk ook intern het nodige overleg. Want de VVD gaat natuurlijk niet over een nacht ijs.

Wat is er dan aan de hand, nou mijn eerste ingevingen waren eigenlijk: onstabiel, wiebelen, omvallen. En ja, dan doel ik dus op de val van het kabinet, wat natuurlijk niet te overduidelijk zichtbaar mag worden. Maar waarom anders kiest een partij, ja het lijkt na alle bonnetjes niet zo, als de VVD voor zo'n thema om de coalitiepartner zo tegen de haren in te strijken?

Als ze vallen?

De VVD wil uiteraard niet zelf het kabinet laten vallen, want de partij die opstapt is altijd de partij die dit met zetels moet bekopen. Dus de VVD laat die eer graag aan de PvdA die toch al de klappen krijgt. Hoe kan je dat beter doen dan door de knuppel het hoenderhok in te gooien, en dan uiteraard een knuppel die de meeste pijn doet bij de kiezers van die andere partij? Dat is in het geval van de PvdA uiteraard de sociaal betrokken mens, de vluchteling en/of allochtone kiezer, een groep die nu al zwaar teleurgesteld is in de partij, in het hart te raken.

Voor wie het nog niet kan volgen, door de nota van de VVD komt de PvdA stevig onder druk te staan bij haar achterban. Deze zelfde achterban die al veel pijn heeft ondervonden van dit regeringsbeleid, en dan vooral van de VVD input van dit beleid. De VVD heeft duidelijke het gevoel dat zij een momentum hebben gecreëerd, een momentum om te profiteren van de angst en onrust in de samenleving die mede is veroorzaakt door het groeiende Jihadisme. 

Iconisch om je heen meppen!

De VVD campagne, is gericht op om je heen meppen
omdat de ander niet doet wat je wilt!

Het is een bijzondere campagne, een campagne waarin diverse VVD politici door de mand vallen over bonnetjes die bananenschillen blijken te zijn. Met een premier die keer op keer roept dat hij vertrouwen heeft in zijn mensen. Hoe kan het dat Rutte die stevig om zich heen mept omdat het CDA niet doet wat hij wil (klinkt i.d.d. een beetje narcistisch) in zijn wekelijkse gesprek als minister president bij de NOS.

In een week waarin Teeven bijna stampend toch zijn gelijk met de wereld moest delen, omdat hij alles had gedaan voor volk en vaderland. Maar daar toch over struikelde omdat zijn minister de Tweede Kamer verkeerd had geïnformeerd. Hoor je keer op keer de spotjes voorbij komen dat het dankzij de VVD zoveel veiliger is geworden. Waar Rutte het wekelijkse gesprek met de Minister President bij de NOS als zijn persoonlijke campagne blok gebruikt behalve als het over topsalarissen gaat. En waarop op zaterdagmorgen minister Schippers in De Telegraaf o.a. de onderwereld beschuldigd van een complot tegen de VVD.

Campagne 

In een tijd van campagne worden ver veel zaken geroepen, als campagnedier ben ik me daar zeker van bewust. Maar dit iconische om je heen meppen, dat is geen campagne meer, dit klinkt eerder alsof de hele wereld tegen de VVD is. Dat de VVD het slachtoffer is van het CDA wat een eigen koers vaart en zich gelukkig stevig hersteld van de grote verliezen uit het verleden. En ja, daar varen we bij het CDA wel bij. Zeker nu de VVD uit naam van Schippers gaat roepen dat er sprake is van een groot VVD complot, wat vast en zeker over veiligheid zal gaan. Want ja, dat is nog zo ongeveer het enige speerpunt dat de VVD over heeft gehouden van de grote plannen van weleer.

Waar is die ouderwetse campagne, waarin de oppositie gezamenlijk maar ieder met zijn/haar eigen programma van de coalitie onderuit haalt. Nee, ook dat is er niet te vinden ondanks dat Pechtold zeker zijn best deed in de afgelopen debatten. Maar het blijft allemaal toch wat mager, het gaat niet om de thema's die spelen in de provincie, nee het gaat over terrorisme en over zorg, over de werkloosheid en economische groei.

Er is echt nog een oppositie

CDA stemt in met geamendeerde wetten, maar dat
verteld de VVD campagne u dan net niet.

Het feit dat de VVD zo hard uithaalt naar het CDA laat zien dat er zeker nog wel een oppositie is. Want waar de VVD enerzijds social media overstroomd met het het feit dat het CDA met 91% van de door de coalitie aangedragen wetten instemt, stemt het CDA hier pas mee in als de wetten geamendeerd zijn en dus aangepast ten opzichte van de ingediende voorstellen. Dit laat zien waarom het CDA niet wil tekenen bij het kruisje, want plannen moeten gewoon goed doordacht zijn en dat geldt zeker voor nieuwe wetgeving.

Als CDA'er die met een kritische blik naar de eigen partij kijkt, ben ik blij met de huidige koers. Het niet van te voren tekenen bij het kruisje en telkens weer moeten onderhandelen over het opnemen van de eigen wensen. Maar wetgeving bekijken op de basis, is het goed dan stemmen we in. Is het slecht dan amenderen we het en als die wordt geaccepteerd dan gaan we akkoord. Als lid ben ik daar trots op, net als dat bijvoorbeeld GroenLinks dit doet. Ook zij nemen wetten in beschouwing en kiezen dan of ze er wel of niet mee instemmen.

Is er wat te kiezen?

Aanstaande woensdag is er echt wat te kiezen, kiezen voor het behoud van de huidige koers of kiezen voor terug naar de basis. Waarin niemand bang hoeft te zijn voor een onbestuurbaar land omdat de coalitie geen meerderheid meer heeft in de Eerste Kamer, nee het gaat weer terug naar hoe het hoort. Wetgeving moet goed zijn, anders komt het niet zonder meer door de Eerste Kamer en dan komt er misschien wel weer een AMvB (Algemene Maatregel van Bestuur) voorbij als de coalitie zijn zijn niet krijgt. Maar dan weet je ten miste dat het komt omdat ze hun zin niet krijgen.

Dus ga woensdag naar de stembus, laat je hart spreken en laat je niet bang maken door complottheorie of onbestuurbaarheid. Want Nederland is nooit onbestuurbaar geweest omdat de Eerste Kamer gewoon zijn werk deed. Want je weet vast nog wel dat het vroeger met toetsing ook nooit problemen met bestuurbaarheid heeft opgeleverd. 

Snapt u het nog?

Hoeveel mensen zullen nu nog begrijpen wat er speelt in Den Haag? VVD’ers die met bonnetjes klooien terwijl je als burger door de belastingdienst of het UWV keihard wordt gestraft om iets foutief indienen of niet helemaal eerlijk vertellen. Van de PGB houders die zelfs de boodschappen niet meer kunnen betalen omdat het nieuwe systeem hopeloos faalt en dus niet eens een bonnetje meer kunnen krijgen. Want op de pof, dat kan ook niet meer tegenwoordig.

De val is hard

Het is pijnlijk om te zien, hoe hard juist het duo Opstelten en Teeven zich opstelden tegenover fraudeurs die keihard moesten worden aangepakt en dan zelf uitglijden over een bonnetje. Het doet bij mij de vraag rijzen of pitbull Fred wel helemaal eerlijk is geweest tegenover ome Ivo. En ja, de arme Ivo die nu zijn politieke carrière moet afsluiten over een bonnetje, wat een bananenschil bleek te zijn.

Voor al die burgers die aanlopen tegen de knelpunten in het beleid is de val van de VVD politici iets om bij te lachen, grinniken en vast en zeker ook een bepaalde mate van leedvermaak. Immers, waar zij de harde gevolgen van het beleid voelen is dat in elk geval geen publieke val van een iets te hoog opgetrokken zeepkist.

De kloof dichten

Waar voor Teeven er vast wel weer ergens een kans opduikt, omdat hij binnen de VVD nog steeds een populaire persoon is, is er voor de mensen die met de PGB zitten te tobben of in de WWB als paria’s worden beschouwd geen positief vooruitzicht in beeld. En juist daar, daar ligt de grote kloof tussen politiek en de gewone burger die de gevolgen van het beleid voelen.

 

Naast de vraag hoe integer politici nu wel of niet zijn, is er een nog belangrijkere vraag. Hoe kan de politiek de huidige kloof dichten tussen de burgers en het Haagse, provinciale of gemeentelijk pluche? Hoe kunnen politici weer gewoon over straat zonder dat zij keer op keer moeten uitleggen wat hun partij nu doet aan de problemen zoals deze binnen de VVD spelen?

In de spiegel kijken

Wat mij betreft is het tijd voor wat nieuwe inzichten in de politiek, voortvloeiend uit het Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen, waarbij er meer oog moet komen voor burgers en bedrijven (externe-stakeholders), de politici zelf (interne stakeholders) en natuurlijk een duurzaam perspectief voor politiek als instrument voor het behoud van de deomocratie.

Wat betreft het hele integriteitsverhaal is er een belangrijke oplossing denkbaar, waarbij ik eigenlijk vanuit bedrijfskundig perspectief kijk naar een soort vertrouwenspersoon in de vorm van een integriteit-coach. Iemand waar je als politicus je vragen neer kan legen, je twijfels en zeker ook mogelijke fouten kan melden. Waar vervolgens intern wordt bekeken hoe hiermee moet worden omgegaan en waarbij de optie met de billen bloot gaan, zeker een belangrijk onderdeel van vormen.

Dan de kwestie van vertrouwen, hierbij speelt zeker het oppakken van integriteitsvraagstukken een belangrijke rol. Hierbij komt ook weer een interessant perspectief kijken vanuit het bedrijfskundige denken. Want waarom geen maatschappelijk jaarverslag van een politieke partij? Een verslag waarin je als partij reflecteert op het afgelopen jaar, problemen (dus ook integriteitskwesties en hoe deze zijn afgehandeld) benoemd en ook de gevonden oplossingen beschrijft. Waarin je tevens je vooruitzichten voor het komende jaar kan presenteren en waar je in een later stadium ook zeker op terug kan vallen als het gaat om (her)nieuw(d)e inzichten of misschien zelfs om complete koersverandering.

Betrouwbare overheid

Burgers willen een betrouwbare overheid en daarvoor zal het ten eerste zeker van de politiek moeten komen. Eerlijke verhalen, problemen erkennen en bovendien de oplossingen nader verklaren aan de kiezers. Dat zou een mooie stap naar een open en integere politiek kunnen zijn!

Samen doen en jezelf blijven!

Om eerlijk te zijn voelde ik me nooit zo aangesproken door de term internationale vrouwendag, net als dat ik me dat niet voel bij de internationale gehandicaptendag. Maar toch ben ik gisteren naar een speciale netwerkbijeenkomst geweest ter ere van deze internationale vrouwendag. En waar ik toch enigszins huiverend was om in een feministisch bolwerk terecht te komen, viel me dat alles mee. Eigenlijk waren er alleen maar vrouwen met ambitie, vrouwen die gewoon hun netwerk wilden vergroten en velen van wie er opzoek waren naar een nieuwe baan.

Zo zie je maar weer, vooroordelen die moet je dus de nek omdraaien, maar ja ook ik ben een mens en daarom sluipen ze er bij mij ook wel eens in. Maar aan de andere kant, het zijn wel vaak de thema’s met betrekking tot discriminatie, gebrek aan vrouwen in de top van het bedrijfsleven of de politiek die juist hier benoemd worden. Het gebrek aan kansen omdat je ergens probeert te jongleren tussen gezin, werk en iets wat op een sociaal leven moet lijken. Ja, het is en blijft voor veel vrouwen een uitdaging.

Niet alleen de mannen

Toch wil ik in dit kader wel even een knuppel in het hoenderhok gooien, want het zijn niet alleen de mannen die bijdragen aan het glazen plafond, zelf zijn wij als vrouwen hier ook debet aan. Immers, willen wij niet dat alles perfect loopt waardoor vrouwen toch de keuze maken om het gezin voor te laten gaan. Is het niet zo dat als je eens echt goed om je heen kijkt veel vrouwen het grootste deel van het huishouden en gezinstaken op hun schouders nemen omdat ze het niet compleet durven toevertrouwen aan hun man. Ja, ik denk dat enige reflectie in dit kader wel noodzakelijk is.

Daarbij zijn er zeker ook mannen die tegen hun eigen plafond aanlopen, want wat dacht je van die man die echt wel 4 dagen wil werken maar door zijn baas wordt uitgelachten bij dit verzoek? Of de man die wel kiest om minder te gaan werken en daardoor ziet dat zijn carrière in het slop raakt waardoor zijn collega’s hem toch enigszins meewarig aan kijken. Want ik ben er wel van overtuigd dat er meer manen zijn die best eens willen strijken, en niet alleen omdat het moet. Maar ja, dan heb je toch ook de sociale druk uit je omgeving nog.

Samen en jezelf zijn

Eigenlijk is het heel simpel, willen we echt dat er iets veranderd in de wereld dan moeten we er samen aan werken. Mannen de kans geven om hun bijdragen te doen omdat werkgevers hier op in willen spelen en de sociale acceptatie van mannen die strijken vergroten. Naast het feit dat het noodzakelijk is dat vrouwen ondanks andere keuze toch de kans krijgen om managementfuncties te vervullen omdat ze zich altijd volwaardig hebben ingezet voor de werkgever ook al was dit (tijdelijk) in parttime verband.

Daarnaast is er ook nog iets wat we als vrouwen zelf moeten doen, dat is gewoon ons zelf blijven. Want als vrouw beschik je over talenten die zeker in het nieuwe management noodzakelijk zijn. We hebben oog voor sociale verbanden, zijn veelal goed in coachen en beschikken over andere bijzondere vaardigheden die een manager succesvol kunnen maken. Samen komen we er wel!