Debat over de Quotumwet

Waar de Quotumwet eerst een voldongen feit leek als het ging om zowel de invulling als de totstandkoming. Is er nu wel degelijk een debat op stoom gekomen, van John Kerstens van de PvdA die (begrijpelijk) fel reageert op Aart van der Gaag in NRC, tot uiteraard diverse Wajongers die het liefste rotte eieren en tomaten naar PvdA en VVD willen gooien om de gekozen weg. Het debat vindt zowel zijn weg in de politiek, tussen de politiek en belanghebbenden en belanghebbenden onderling. De vraag is nu, waar gaan we heen…..

Het uitgangspunt van de PvdA is goed te begrijpen, zij hebben veel concessies moeten doen in de Participatiewet, concessies die hun achterban niet even breed kan waarderen en toch een logisch gevolg van de werking van de Nederlandse politiek. En eerlijk is eerlijk, ze hebben toch de Quotumwet naar de Kamer gekregen. Niet in de Participatiewet, maar wel verbonden met de Participatiewet en de uitwerkingen van het Sociaal Akkoord. We kunnen het eens of oneens zijn over de inhoud van het wetsvoorstel, het is een lang gekoesterde wens van de PvdA om een Quotum voor arbeidsgehandicapten aan werkgevers op te leggen.

Tegenstand

Het is dan ook begrijpelijk dat er vanuit werkgevers de nodige tegenstand is, want welke werkgever wil er nu nog meer regels dan dat er al zijn, met zoals door velen nu al ingecalculeerd simpelweg een belastingverhoging als het gaat om de bijbehorende boete voor arbeidsgehandicapten. En toch, er lijkt ook iets te veranderen gedurende dit debat er komt iets op gang, iets wat heet praten en langzaam bouwen aan inclusie. En daar heeft John Kerstens toch een belangrijk punt behaalt een punt waar ik hem zeker wel voor wil bedanken. Want of je het nu eens bent met zijn beleidswensen, of niet, de dreiging van de Quotumwet brengt het debat op gang. Werkgevers gaan aan de slag, soms zoals gewenst en soms juist niet, maar er gebeurt eindelijk iets…..

Inderdaad ik geloof niet in de smalle doelgroep van zwakste arbeidsgehandicapten die een lans moeten breken voor iedere arbeidsgehandicapte in het bedrijfsleven. Simpelweg omdat bij elke organisatieverandering een representatief geheel nodig is om draagvlak te creëren bij de organisatie, haar management en de mensen die de organisatie maken. Dat betekent mensen met handjes in de organisatie die draait op handjes en mensen met de knappe koppen voor de organisaties die op knappe koppen draaien. Dat is helaas niet het geval met de huidige doelgroep van de Quotumwet en daar valt dan zeker ook de nodige winst te behalen.

Vele wegen naar Rome

De werkgevers zitten in een lastig pakket als het gaat om de invulling van banen die er lang niet altijd zijn, als is het door de economische crisis of door de invulling van onze arbeidsmarkt en het type bedrijven wat we in Nederland hebben. Maar dan nog, er moet inderdaad iets veranderen. Het moet gaan om talenten en de waarde die iemand heeft voor een organisatie en niet de hoogste productiviteit. Maar waar het ook om moet gaan is dat bedrijven de ruimte krijgen om invulling te geven aan de arbeidsplekken voor de Quotumwet met een zo duurzaam mogelijk perspectief. En dat zijn banen voor mensen die aansluiten bij de werkzaamheden van de organisatie. Dan moet het niet gaan om hoeveel productie, maar om de mensen achter die productiviteit en ik denk dat John Kerstens het daar toch ook mee eens moet zijn. Hoewel we daar beiden een andere invulling aan geven……