Is er een prijs voor balancerend jongleren?

Veel moeders combineren hun werk met hun gezin, daarin ben ik zeker geen uitzondering. Toevallig werd ik door Eva Westerhoff gewezen op het feit dat ik toch een uitzondering ben in die jonglerende familie van werkende moeders. Dit omdat ik mijn werk, gezin en studie combineer met mijn handicap en de daarbij horende beperkende inzetbaarheid.

Inderdaad is het zo dat ik nog meer moet organiseren dan andere moeders. Want naast de opvang, school en andere activiteiten van mijn dochter, moet ik ook opletten dat ik mezelf niet overbelast en rekening houden met wat ik wel en niet kan. Zoals Eva het zei: “@BiancaPrins Als je zo goed kunt balanceren als jij, tussen werk en privé, dan mag superflexibel met organisatietalent ook wel op je CV”

Eva heeft een goed punt, want het is inderdaad balanceren op een grens van hard hollen en tevens jongleren om je tijd nemen om uit te rusten van alle extra vereiste inspanningen.

Ik ben als moeder zeker ook betrokken bij school, met daarin de bewuste keuze om niet met gezellige uitjes mee te gaan omdat deze teveel energie kosten. Wel een plekje in de MR bezet namens de ouders van onze school. Dat je niet meegaat met uitjes en dergelijke snappen ook ouders op school regelmatig niet. Dat je niet naast je werk, ook nog pannenkoeken bakt voor school, is iets wat ook niet altijd wordt begrepen. Dat geeft niks, ik besteed dan de aandacht aan die persoon en neem even de tijd die ik eigenlijk niet heb. Je sociale positie is zeker als ouder ook van belang.

Er zijn ook taken die ik niet kan doen, vraag mij niet als luizenmoeder, want dan heeft er nooit iemand luizen terwijl de hele school zich suf krabt. Waarom niet, nou ik zie ze niet en dan zijn ze er toch niet? Nou nee zo werkt het niet, maar daarom laat ik die taak aan een andere moeder die daar wel de capaciteiten voor heeft.

Met werken is het precies idem dito, ik doe de dingen waar ik goed in ben en probeer dingen uit te besteden die me niet makkelijk afgaan. Daarom weet ik nu al dat, als ik meer werk heb, ik opzoek ga naar een stagiaire die werkervaring op wil doen en mij op afstand wil ondersteunen. En dan zoek ik wel iemand in mijn verlengde, dus geen slechtziende die ook geen punten en komma’s kan onderscheiden maar misschien wel een autist met oog voor detail.

Wat mij dit allemaal oplevert is iets waar ik zelf maar zelden bij stil sta, en wat ik dus ook niet op mijn CV had staan. Ik ben inderdaad heel flexibel, kan goed organiseren. Ik ben daarmee niet alleen een werkende moeder met een eigen bedrijf, maar daarmee ook iemand met een handicap die een bijzondere prestatie levert! Zou deze prestatie het niet waard zijn om eens positief het nieuws te halen? Want wat is er mooier in deze tijd waarin mensen met een handicap worden afgeschilderd als zielig en hulpeloos, daar een moeder, met studie, bedrijf en handicap tegenover te zetten?

Ja, ik realiseer me dat dit een ongewone prestatie is in de wereld van veel mensen met een handicap. Toch ik weet ook dat er meer moeders zijn die op deze wijze balanceren tussen gezin, werk en daarnaast jongleren met hun handicap en daarbij ook nog proberen om een goede partner te zijn. Hoe doe je dat, nou dat moge bij deze duidelijk zijn “Een kei zijn in balanceren en jongleren tegelijk!” Kortom powervrouw!




Deze blog is in 2013 ook gepost, en toen heel veel gelezen. Maar met de actualiteit van de Quotumwet en invoering Participatiewet nog steeds actueel.