De Haagse stolp

Er lijkt weer eens een groot verschil te zijn tussen de Haagse werkelijkheid en die van de mensen die de beleidsvoering ervaren of uitvoeren. Waar het in de media vooral over de banken gaat speelt er op de achtergrond de strijd om de arbeidsmarkt, en wel de achterkant van de arbeidsmarkt. De plaats waar langdurig werklozen, na een lange WW periode in de Bijstand vallen, waar mensen die na een WW periode geen recht op Bijstand hebben of mensen gewoon überhaupt geen recht op Bijstand hebben.

De verwachte werkloosheid voor 2015

De strijd aan die achterkant van de arbeidsmarkt is heftig, van werkgevers die banen moeten realiseren en daar eigenlijk niet het nut van zien. Van mensen die na een lange periode van werkloosheid een baan accepteren op een lager niveau en de werkgever daar de vruchten van plukt. Tot aan de arbeidsmigranten die de baantjes nemen die eigenlijk niemand wil en daarmee ook weer bijdragen aan de verdringing. Het is druk daar achteraan in de rij, mensen moeten zich inzetten om te werken maar de teleurstellingen blijken toch te groot, de desillusie misschien nog wel groter….

Participatiewet

De Participatiewet biedt gemeenten brede kaders om vorm te geven aan de instroom van mensen met een beperking of andere vorm van achterstand op de arbeidsmarkt uit de Bijstand. Maar de vraag is of deze beleidsvrijheid misschien niet een beetje te ver gaat, van re-integratie die vooral gericht is op productie draaien in de gemeente Apeldoorn tot aan gemeenten die alleen de best plaatsbaren uit de bakken pikken om goede sier te maken en budgetten veilig te stellen. Ja, het is dringen aan de achterkant. Laat staan dat je tot die groep hoort die ergens tussen de 500.000 en misschien wel bijna 1,5 miljoen mensen bevat die met een beperking thuis zitten en geen uitkering ontvangen, klop dan maar eens aan bij je gemeente…

Werkloosheid

De werkloosheid is groot, daar ben ik het met de minister en staatssecretaris eens. Toch is er iets fundamenteels mis als het gaat om de huidige wetgeving die kansen moest bieden. Want gemeenten krijgen kleinere budgetten en zetten die het liefste in voor mensen die ze het snelste aan het werk denken te kunnen helpen, ongeacht of dit nu tot verdringing leidt. Vooral omdat gemeenten denken dat die mensen dan vanzelf wel weer naar een hogere functie doorstromen.

Daar zit echter een groot verschil tussen de Haagse stolp en de realiteit van de arbeidsmarkt. Want het is echt moeilijk om, ondanks je hoge opleiding, vanuit een laaggeschoolde baan door te stromen naar een hogere functie. Daarin is Nederland toch echt het land waar een dubbeltje een dubbeltje blijft en een kwartje een kwartje. Want van een kwartje een dubbeltje worden is nog steeds makkelijker dan van een dubbeltje een kwartje worden en het huidige beleid draagt daar niets aan bij.

Grotere koek?

De koek moet groter, maar het probleem is dat er dan
ook meer kruimels naast vallen en dus meer mensen
buiten de boot!

Rutte zegt keer op keer dat de koek groter moet worden, maar de vraag is of deze koek nog wel echt gaat groeien. En bovendien, wie heeft er profijt van die groei als die er wel zou komen. Het zijn niet de talenten die tussen wal en schip zijn gevallen door de crisis en dat is  verspilling en tevens een hap uit de koek van Rutte. Het zijn niet de mensen aan de onderkant van de arbeidsmarkt die moeten knokken om een plaatsje op de arbeidsmarkt en straks misschien wel 3 banen nodig hebben om rond te komen. Nee, het zijn de mensen aan de top die hun salaris verhogen en tegelijkertijd het lef hebben om uitzendkrachten de deur te wijzen om de nieuwe Ontslagwet die hen geld gaat kosten!