Kleineren of participeren?

Geen idee of je het hebt meegekregen, maar de voorzitter van het WMO platform is not amused als het gaat om de gemeente Groningen. Waarom, nou vooral om de kleinerende, eigenlijk zelfs domme dingen die er op de site staan als het gaat om huishoudelijke hulp voor mensen die een beperking hebben of door hun leeftijd niet meer alles zelf kunnen.

Een greep uit de tekst:

“Het is misschien even wennen, maar u kunt het u ook aanwennen om de klusjes meer verspreid over de week te doen. Dan kost het u per keer wat minder inspanning. En blijft uw huis toch lekker schoon. Ook alles wat u tussendoor even doet, is mooi meegenomen. De klusjes die overblijven ervaart u dan misschien niet meer zo als een hele berg werk.”

Of:

“De ene mens houdt van superschoon en de ander neemt genoegen met wat minder. Wat u ook gewend bent, u kunt misschien best eens nagaan of bepaalde klussen wat minder vaak kunnen.”

Of wat dacht je van deze handigheidjes:

"Ook kunt u handigheidjes bedenken die u helpen minder werk te hebben. Hier een paar voorbeelden:

• Als u vaker hetzelfde kopje of beker gebruikt, heeft u minder afwas.

• Als u een kruimeldief heeft, hoeft u waarschijnlijk wat minder vaak de stofzuiger te pakken.

• Als u kookt, kunt u proberen alles zo veel mogelijk direct weer op te ruimen of schoon te maken."

Persoonlijk vindt ik het nogal kleinerend om te zeggen, want het toelaten van hulp in de huishouding is niet makkelijk. Mensen zetten deze stap pas als het echt niet meer anders kan, waarom het is een inbreuk op je privacy waar we zo aan hechten. Uit ervaring van beide zijden, ik was ooit zorgverlener, weet ik dat het toelaten van ‘een vreemde’ in je huis niet zondermeer wordt gedaan.

Zorg ontvangen

Stofzuigen is een van de zwaarste
huishoudelijke taken!

Zorg ontvang je niet omdat je geen zin hebt om je klusjes over de week te verspreiden, ik heb iemand die mijn huis schoon komt maken omdat mijn huishouden zoveel tijd en energie kost dat ik geen tijd meer over hou om te werken. Want ja, ik heb een beperking en toch wil ik werken. Dat was altijd mijn keuze, nu is deze keuze er niet meer. Want, waar ik als niet uitkeringsgerechtigde feitelijk al geen keuze had, de overheid verwacht van mensen met een beperking dat zij participeren in de maatschappij. Dus wanneer moeten die klusjes dan gebeuren?

Om je te schamen

Hoe kan een gemeente nu verwachten dat mensen participeren als ze hun huishouden maar over de hele week verspreiden omdat ze het anders niet kunnen doen? Waarom moet je een vuiler huis accepteren omdat je een beperking hebt? Heb je als gehandicapte of oudere geen recht op een schoon huis omdat dat onderdeel is van de kwaliteit van leven? Het lijkt er volgens de site van de gemeente Groningen verdacht veel op.

Ik schaam me, als mens en als politiek actieveling voor dit soort gevolgen van overheidsbeslissingen. Want ik wil participeren, net als de mensen in Groningen naar ik aanneem en waarom moeten wij dan accepteren dat de maatschappij alleen nog een hoge kwaliteit van leven biedt als je zelf je huishouden kan doen?

De gevolgen

Dit wilt u toch liever ook niet
in huis zien?

Ik kan ze me nog goed herinneren, de huizen van mensen die jaren hebben gewacht voor ze hulp toe durfden te laten. Van een spontane aanval door een huis bevolkt met vlooien tot dikke vieze stofnesten die gewoon ongezond zijn omdat er al jaren niet meer is schoongemaakt. Dat wens ik niemand toe en daarom zijn dit soort adviezen echt te schandelijk voor woorden! Want hulp vragen, dat doen mensen echt niet omdat ze lui zijn, maar omdat ze het ECHT NODIG HEBBEN!

Dus mijn vraag is vooral: "wie gaat het straks opruimen?"