Op congres

Verkiezingen 2014

Volgende week is het weer zo ver, het CDA congres dit jaar in Alkmaar. Voor de niet politiek minnende Nederlander een verspilling van geld. Voor de politieke actieveling een feestje van herkenning, een plek voor gelijk gestemden en bovenal een plek waar veel wordt gedebatteerd. Waar burgers vooral eenheid verwachten in een politieke partij, is ook in een politieke stroming het anders denken niet vreemd.

Sinds het debacle dat gemeenteraadsverkiezingen heet, is mij vaak gevraagd waarom ik nog steeds politiek actief ben. Ik schreef er al eerder over, en toch het laat me niet helemaal los. Zeker nu er weer een congres aan zit te komen, eentje waar de nodige resoluties vanuit allerlei hoeken in mijn mailbox belanden. Waarom, omdat mensen mij weten te vinden, tenminste de politieke CDA dieren die niet uit Krimpen komen dan.......

Ik sta aan de zijlijn
Hier op lokaal niveau sta ik volledig aan de zijlijn, jammer, maar zo is het nu eenmaal. Ik heb me uitgesproken over zaken die mij als voorvechter van gelijke kansen raakten en dat was niet zo succesvol in het resultaat. Tenminste op lokaal niveau dan, op landelijk niveau is er zeker veel positieve aandacht geweest voor diversiteit op lijsten, in allerlei vormen. Hoewel het misschien nog niet zo ver is dat er overal ruimte is voor iemand met een beperking op een lijst, het begint wel te komen.

Dat werd tijd, zou je denken, maar ook in de politiek is de participatiesamenleving nog niet helemaal wat deze moet zijn. In de PvdA hebben ze Otwin van Dijk en Jette Klijnsma, maar in andere partijen zijn er maar weinigen die ondanks hun beperking een hele politieke sprong maken. Hoewel, ik ken wel een paar Groen Links raadsleden op wielen, 2 top dames die zeker ook de potentie zouden hebben voor een blauw stoeltje in Den Haag. Hoewel die dan zouden sneuvelen voor deze dames.

Toch naar het feestje

Tijdens het laatste CDA congres
keken wij massaal naar
Sven Kramer.

Ondanks het feit dat ik wat alleen sta op het lokale politieke toneel, sta ik er wel op het landelijke toneel. Waar zaterdag het congres in Alkmaar voor mij ook weer een feest der herkenning is, want ik kom vele politieke 'vrienden' tegen en vooral ook veel mensen die net als ik streven naar een inclusieve en participerende maatschappij. Kortom, ik blijf niet thuis omdat ik in mijn eentje naar Alkmaar ga, ik ga gewoon en vier mijn feestje omdat het heerlijk is om samen met mensen vol ideeën over de toekomst van Nederland na te denken.

Debatten zullen er zeker zijn, de resoluties brengen dat met zich mee en misschien passeren er ook wel zaken waar ik me niet zo in kan vinden. Evenals er zaken passeren waar ik me juist wel in kan vinden. Dat maakt politiek nu zo interessant, het is het vinden van het compromis en de wens van de meerderheid. Nu wordt het bovenal tijd om dat ook naar de kiezers uit te dragen, samen kiezen betekent ook samen slikken. Want we kunnen het niet iedereen naar de zin maken, we kunnen wel samenwerken zodat iedereen naar vermogen zijn plekje in de maatschappij weet te vinden!