Vrouwen zijn geen vissen, gehandicapten wel?

"Een quotum is voor vissen, niet voor vrouwen"

Vanmiddag was er grote wrevel merkbaar bij de opmerking van Jet Bussemaker gisteren, waarin zij pleitte voor een lijst met topvrouwen. Eigenlijk gewoon een quotum voor vrouwen in het top van het bedrijfsleven. Het bijzondere is dat dit vrouwenquotum duidelijk tot veel wrevel leidt, zowel bij vrouwen als bij de politiek, als bij de bedrijven zelf. Maar als een VVD Tweede Kamerlid Ockje Tellegen zegt “Een qoutum zijn voor vissen, niet voor vrouwen” op de zelfde dag dat de VVD instemt met een quotum voor arbeidsgehandicapten, zijn wij dan wel vissen?

Ik wil nergens zitten als een excuustruus, net als het VVD Kamerlid. Maar ik wil wel werken in een land waar de politiek blijkbaar alleen oplossingen ziet voor mensen met een beperking door een quotum. Waar het gebrek aan vrouwen in een toppositie alleen met lijstjes van Bussenmaker op te lossen zijn. Moet ik dan accepteren dat ik alleen kan werken als er een Quotumwet komt?

Niet gekozen

Niemand kiest voor een beperking, het is iets wat onderdeel van je leven als je ermee geboren wordt of op latere leeftijd mee wordt geconfronteerd. De meeste mensen met een beperking zoeken naar een weg in de maatschappij om toch hun eigen positie te veroveren. Proberen een studie te volgen, waar ze als ze deze met vele hobbels halen, toch niet mee aan de slag kunnen komen. Of door het nieuwe en het oude beleid van de regering tot de conclusie komen dat die opleiding hun juist in de weg staat.

Nemo was grappig, maar ik wil hem
niet zijn!

Want hoe kan het zijn in een land waar iedereen mee moet kunnen doen in een participatiesamenleving, een quotum voor vrouwen iets voor vissen is en voor arbeidsgehandicapten als noodzakelijk noodgreep wordt gezien. Wat mij hierin vooral teleurstelt is dat ik blijkbaar net zo weinig waard ben als een vis, ook al wil ik dan niet tussen de vissen in een quotum zitten.

Realiteit van de arbeidsmarkt

De arbeidsmarkt is geen makkelijke plek als je een beperking hebt, want solliciteren is telkens uitleggen waarom je iets niet kan lezen. Naar werkmarkten gaan is bemerken dat je de getoonde vacatures niet kan lezen. Dus moet vragen of er vacatures zijn en dan wederom uitleggen dat je ze niet kan lezen. Dus je kan er gewoon niet omheen, het is onderdeel van je leven of je nu werkt of niet.

Ik ben blij met mijn leven, zou graag een vaste baan hebben, maar verder is mijn leven leuk. Ik kan veel, heb veel mogelijkheden gerealiseerd om bijvoorbeeld toch te kunnen studeren en heb een leuk gezin. Maar wat ik wel jammer vind is dat de maatschappij mensen met een beperking volgens de politiek alleen met een quotum aan zal nemen. Dat is niet de realiteit, dat heb ik gemerkt tijdens een les aan HR studenten, zij zagen kansen voor SW’ers, voor hoger opgeleiden en alles daar tussenin met een beperking. Waarom, omdat zij van mij les hebben gekregen over de mogelijkheden die er zijn. Dus welke HBO/WO opleiding volgt en helpt mij de arbeidsmarkt veranderen?